In the mood

“Weet je nog hoe blij je was met 1.000 bezochte pagina’s op je blog”, kuiltjeslachte Annik naar mij toen ik haar recent vertelde dat de kaap van 10.000 in zicht komt. Dat is een magische grens na zowat twaalf maanden online letterweverij. Net als bij de start dwarrelen ook nu digitale witte vlokjes over het scherm bij het besurfen van mijn website. Een leuke optie in wordpress (de gratis tool om blogs te beheren) waarmee je de lezers zelfs bij de huidige warme temperaturen toch een winters gevoel geeft. Het mag een open deur zijn die ingetrapt wordt, maar ik had met mijn hand op het hart nooit verwacht om zoveel voor mezelf en anderen in beweging te zetten. En daar dank ik ook jou als toevallige of bewuste bezoeker van mijn slakkenhuisje oprecht voor.

Toen ook Trends Magazine een week of drie geleden het onderwerp ontdekte en – op mijn verjaardag nota bene – een artikel publiceerde rond de relatie tussen hoogsensitiviteit en burn-out, met een centrale rol voor mijn verhaal, bewoog het flink op mijn ademplatformpje. Het stond een hele tijd als meest gelezen artikel en werd ruim 3.000 keer gedeeld. De kracht van een online artikel en sociale media die van delen vermenigvuldigen maken. Van witte vlokjes naar sneeuwbaleffect. Laat maar rollen.

Het doet echt wel wat met een mens, zo vlak na mijn 45^e verjaardag en 2^e Rebirthday. Maar de allermooiste reacties komen van lezers die bij mijn boek Wake-up Call het gevoel hebben dat het over hen gaat. Dat er geschreven staat hoe zij zich voel(d)en maar waar ze zelf niet de woorden voor (konden) vinden. En dat ze er handvatten in gevonden hebben. Voor zichzelf of wie hen dierbaar is. Het is zo verrijkend om het boek persoonlijk aan iemand te overhandigen en elkaars verhaal te horen. Kruisbestuiving. Steeds meer steentjes verleggen. Mijn droom krijgt meer dan ooit vorm.

“Begin, alleen dan wordt het onmogelijke mogelijk.”

Ik wil er dan ook alles aan doen wat in mijn mogelijkheden – en nu misschien zelfs nog onmogelijkheden – ligt om dat gevoel vast te houden. Eénmaal je jezelf (her)ontdekt hebt, bestaat de kunst erin geen compromissen meer met jezelf te sluiten en het evenwicht overeind te houden. Daarom zal ik mijn beste beentjes – en tokkelvingertjes – voorzetten om deze positieve energie verder aan te wakkeren. Ik kreeg vanochtend nog het advies van een vriend om een moodboard te maken rond wat ik in de nabije toekomst graag zou realiseren, wat me een goed gevoel geeft, zonder mezelf daarvoor de nodige druk op te leggen. Of noem het een mindmap, een routeplan voor mijn koppige verstand. Hoewel ik het bij nader inzien liever als een vrijgeleide voor mijn gevoel beschouw en een manier om mijn verstand wat de mond te snoeren. Als je mijn boek gelezen hebt, weet je van de bewuste HSP-boomtekening dat ik niet de beste schetser ben. Ach, we krijgen er wel wat vorm in. Het gaat trouwens vooral om de oefening. Ik begin er gewoon aan en wie weet, gooi ik ze wel eens online :-).

Een concreet voorbeeld? Zo net voor het einde van het jaar zweeft er een wilde droom in mijn hoofd: naast klassiekere presentaties en getuigenissen op één of andere creatieve manier mijn verhaal vorm geven. Tastbaar maken en houden. Zelfs op de planken. Voor mijn boek heb ik lang met de idee gespeeld om bepaalde metaforen en boodschappen in een cartoon te gieten en die her en der in te lassen. Die puzzel is toen niet in elkaar gevallen. En dat is niet erg. Misschien hoorde het zelfs zo te lopen. Sommige van die beelden in mijn hoofd zijn mooi in scène te zetten voor een introspectief individueel of groepsmoment. Ook blogartikels van de voorbije maanden, zoals bijvoorbeeld een langere versie van De ontmoeting, lenen zich daartoe. Dat zou dan echt de regie in eigen handen nemen zijn. Misschien gebeurt dat niet maar ontvouwen zich zo interessante zijsprongetjes die anders nooit duidelijk geworden zouden zijn. Geen collateral damage maar benefits.

Ik gun ook jou in 2017 een energierijk mood board en kijk uit naar wat jouw drijft als je het wilt delen. Misschien ontmoeten onze bootjes elkaar wel in die positieve flow, geven we elkaar een zacht duwtje of roeien we zelfs een stukje samen.