Slak overwint tuinvrees
Als hoogsensitieve introverte slak toonde of deelde ik zelden mijn emoties. Als ik het al deed, lag er meestal een blad papier of stond er een scherm tussen mij en de buitenwereld en geraakten ze niet voorbij de denkbeeldige poortwachter van mijn kwetsbare ziel.
Ik kwam in een flinke persoonlijke dip terecht maar ben er gelukkig weer bovenop geraakt. Als zelftherapie begon ik mijn verhaal neer te schrijven en durfde ik via een blog voorzichtig mijn eerste echte stappen in de richting van de buitenwereld te zetten. Ik stelde vast dat ik door mijn schrijvende en delende zelf te zijn ook anderen inspireerde. Mijn verhaal verscheen als boek, met de titel Wake-up call. In Gebeten door het Leven, dat ook als gratis e-book beschikbaar is, deel ik een selectie uit blogartikels en opiniestukken in diverse magazines. Ondertussen gids ik anderen ook via en deelshops.
Ik werk bewust 4/5e zodat ik mezelf de nodige ruimte kan geven voor projecten rond burn-out en hoogsensitiviteit. Daarnaast ben ik freelance vertaler en copywriter – zie TaalBrouwer.
Credo:
- Waar je werkelijk ademt, ontspring je telkens weer.
Wat had je gedacht 🙂
Visie:
- Ik verkies een wereld waar plaats is voor authenticiteit en kwetsbaarheid als ingrediënten voor persoonlijk geluk en oprechte verbondenheid.
- Ik geloof dat mensen via voldoende ademruimte, een gezond zelfbesef en co-creatie zichzelf en de maatschappij in beweging kunnen zetten.
- Ik beschouw respect, waardering en vertrouwen als een natuurlijke reflex in de relatie tussen mensen, ongeacht hun karaktereigenschappen.
Missie:
- Door kwetsbaar te delen en mezelf open te stellen wil ik anderen zachtjes bij de arm nemen, wakker maken, inspireren en een spiegel voorhouden om zichzelf te (her)creëren en gelukkig te zijn.
- Door er zo vroeg mogelijk mee voor te zorgen dat de voedingsbodem voor een latere identiteitscrisis (burn-out, bore-out, depressie, hoogsensitieve kortsluiting) minimaal gevoed wordt, zet ik me in om curatief om te buigen naar preventief.
- Door het beste in mezelf en anderen naar boven te halen werk ik mee aan een gelukkigere maatschappij en een warmere wereld waarin mensen in verbondenheid telkens weer ontspringen.
Strategie:
- Ik schrijf vanuit mijn persoonlijke ervaring om via herkenbaarheid te benoemen wat anderen niet kunnen uitdrukken, leg kalkeerpapier op hun emoties en verlaag zo de drempel om zichzelf open te stellen.
- Ik neem mensen via spiegelgesprekken mee op zoek naar zichzelf, luister, breng ze tot rust en haal hen tegelijkertijd voorzichtig uit hun cocon zodat ze zichzelf en hun context in beweging zetten.
- Ik geef me helemaal in deelshops voor groepen, verenigingen, organisaties en bedrijven omdat ik geloof dat mensen via delen als vermenigvuldigen veel meer gaan doen met wat ze weten.
Ambitie:
- Ik kan jou niets leren want alles wat je nodig hebt, zit al in jou. Ik wil wel je spiegel zijn.
Waar je werkelijk ademt 
Mooie blog, heel herkenbaar 🌸
LikeLike
Dag Tommy
Elke letter die je schrijft is zo herkenbaar als je er ooit mee te maken had. Ik ben momenteel 60 en was ook een veeleisend werkleider, wou alles perfect voorbereiden, wou iedereen ook een plezier doen. Ik had veel aanzien en waardering en deed mijn job graag. Drie jaar geleden tijdens een autorit naar onze jaarlijkse herfstvakantie in de bergen van Zwitserland ging het licht uit. Op enkel uren tijd ging plots niets, maar dan ook niets meer, zelfs niet meer gewoon stappen. Bij thuiskomst direct afspraak vastgelegd bij psychiater. Wachttijd : 3 maand. Conclusie : aanslag gepleegd op de hersenen. Dan pas medicatie opgestart met resultaat na 3 maand: bleek niet te werken. 6 weken afbouwen,Terug 3 maand alternatief opgebouwd met wel gunstig resultaat. Enkel door alles volledig los te laten, enkel te doen wat je graag doet en er niets moet, rusten , rusten en nog eens te rusten begon ik na 11 maand lichtjes vooruitgang te boeken. Beterschap kon ik enkel vaststellen door maand na maand een vergelijk op te maken. 20, 30 keer kreeg ik de vraag of ik wel zeker was dat ik terug wou werken, ik had maar 1 papier voor een commissie te tekenen om nooit meer te moeten werken, maar ik wou wel degelijk wou. Uiteindelijk zat ik exact 18 maanden thuis en kon rekenen op een begripvolle werkgever. De laatste twee maanden ervan waren “leuk” en proefde ik reeds van mijn leven als gepensioneerde. Ondertussen ben ik terug 18 maanden aan de slag en voel me nog steeds beetje bij beetje beteren. Het is nu weer herfstvakantie en ik geniet weer van de bergen, wandelen en de hersenen leeg maken. Ik heb nog 18 maanden te gaan en kan dan definitief genieten van een periode waar niets meer moet en doen wat je graag doet. Ik kijk er wel naar uit. Ondertussen had ik graag mijn parcours even voorgelegd aan Maggie D.B.om aan te tonen dat er inderdaad geen recept bestaat tegen B.O. Als dokter zoiets verkondigen stoot me zwaar tegen de borst. Met mijn mailtje wou ik graag andere lotgenoten kennis laten maken met mijn herkenbaar verhaal.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankje voor deze oprechte reactie en het delen van je persoonlijke verhaal. Heel veel plezier in het doen wat je graag doet.
LikeLike
Mijn werkgever kon niets beters verzinnen dan mij te ontslagen (“Als je 6 maand sabbat vraagt, krijg je je ontslag”) dus zo geschiedde…
LikeLike
Waw!!! Dag Tommy, wat een mooi initiatief. Via Knack: adem je stress weg(ik heb eind april mijn certificaat behaald en werk nu als hartcoherentiecoach) terecht gekomen op jouw blog. Ik heb zelf een zware BO(en depressie) gehad(3/2014) en na een jarenlange zoektocht mijn weg gevonden. Ik werk sinds eind februari deeltijds als relaxatie- en bewegingstherapeute in een ziekenhuis in progressieve tewerkstelling en max. 8h zelfstandig in bijberoep. Ik heb geleerd om mijn grenzen te bewaken en voor mezelf op te komen en het blijft een dagelijkse opdracht hoor! 😉 Ik krijg enorme energie omdat ik bondsgenoten kan helpen als ervaringsdeskundige. Veel succes met jouw blog!!!!
LikeGeliked door 1 persoon
Dank voor je mooie reactie, Anne, en knap wat je vanuit jouw ervaring doet. Het is inderdaad meteen ook een katalysator voor je eigen positieve energie.
LikeLike
wow, ontdekking. krachtig wat je doet, pionier! ik ga je met plezier volgen!
LikeGeliked door 1 persoon
Welkom. Er valt nog veel te ontdekken voor de zachte medemens. De kwetsbare kracht in zichzelf bijvoorbeeld. Als bindmiddel in een warmere wereld.
LikeGeliked door 1 persoon
Blij jouw blog ontdekt te hebben!
LikeLike
Ik wens je een fijne reis in mijn leefwereld.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik kom hier terecht via Frouke Vermeulen. Wow zeg. Ben zelf beginnen bloggen in de nasleep van een fikse burn-out.
LikeLike
Mooi zo. Schrijven om emoties vorm te geven en delen om te inspireren. Knap dat ook jij volop aan die warme kruisbestuiving deelneemt.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik vraag me dikwijls af hoe lang de aanloop naar de uiteindelijk ” crash” geweest is!! Is het een jaar of 2 jaar geweest?? Bij mij was het de typische nek-schouder klacht, moe zijn, op de tippen van mijn tenen lopen, hyperventileren, tot bewustzijnsverlies!! Manmanman, kan idd wel 2 jaar geweest zijn als ik er nu aan terugdenk!!! Elke keer als ik bij de dokter kwam en moest uitleggen waarvoor ik kwam, kon ik het niet echt benoemen!! En dat doet Tommy nu !!! Hoe jij het allemaal omschrijft, zo had ik het toen moeten uitleggen!! De nagel op de kop!!! Toptoptop!!! Grtjs ilse loots
LikeLike
Vriend (want je bent ondertussen meer dan een fietsmaat) , ik ben niet zo een “lezer” maar jouw stukjes ga ik wel “consumeren” . C U on the track !
LikeLike
Het is de slak die met zijn voelsprieten scherpe kantjes tegenkomt overal onderweg; maar ook de mooie dingen zoveel intenser beleeft.
LikeLike
Wel beste vriend , mijne mond valt een beetje open, (goed gedaan zeg) en de metafoor van die slak is toch wel goed gevonden, Super, blij je te mogen kennen. en ik hoop nog lang. Ludo
LikeLike