Brood

Via tussenstops in de historische steden Metz en Nancy, waar vele vakantiegangers langs snellen tijdens hun race naar het zuiden, duik je op amper 400 kilometer van huis de Vogezen en de Elzas in. Met een mooie mix aan pittoreske plekjes en niet te versmaden natuur biedt die regio ondanks het wispelturige weer ruim voldoende voedsel om een weekje werkelijke ademruimte te waarderen. Naar goede gewoonte geen klassieke kiekjes. Wel een verzameling van beelden die als de moeite waard aanvoelden om via pixels in herinneringen om te zetten.

Je hebt nog maar net voet aan grond gezet en krijgt meteen een stevige boterham op je bord: een uitnodiging om in de spiegel te kijken. Klop regelmatig aan bij jezelf, stap naar binnen en kijk hoe je werkelijk(er) verder kan.

‘L’imaginaire est une réalité.’ Verbeelding is een werkelijkheid. Was voor mij een knipoog naar de stelling dat alles perceptie is en dat jouw kijk op ‘de realiteit’ niet altijd dezelfde is als die van een ander. Op de snijlijn valt wel eens wat wederzijds begrip en empathie te rapen. Daarnaast neemt de titel me mee naar de quote die aan Einstein toegeschreven wordt: ‘Logica brengt je van A naar B. Verbeelding brengt je overal.’ Ten slotte is het een uitnodiging om nooit je verbeelding uit het oog te verliezen want de gave die we als kind in overvloed hebben smelt met het ouder worden al te vaak weg.

In een mooi aangelegde stadstuin kreeg deze plant voldoende ruimte om naar hartenlust te bloeien. Wat je aandacht geeft, groeit.

‘Moed is niet de afwezigheid van angst maar de kracht om te overwinnen wat angst inboezemt.’ Dat stond op een affiche bij één van de hoekjes in die tuin. Voor iemand die te voorzichtig door het leven stapt, is het een knipoog naar het verlaten van die schelp om de voelsprieten moedig uit te strekken. En te glijden zonder zelfverloochening. Dat mag dus traag en voorzichtig.

Vanuit het motto dat je best goed kijkt waar je loopt, een kleine reeks stoephartjes, al dan niet in de schaduw van mezelf. (meerdere foto’s)

In heel wat hotels of winkels hingen quotes die, hoe kan het eigenlijk anders, te maken hebben met de thema’s die in mijn boeken en schrijfsels aan bod komen. Er zaten een aantal mooie knipoogjes bij. (meerdere foto’s)

‘Ici on respire.’ Een originele manier om het rookverbod in parken aan te geven. Want hier wordt geademd.

Ongetwijfeld het meest memorabele: Lac des Corbeaux in La Bresse. Tijdens de mooie vlakke wandeling rond het meer een paar keer met vrouwlief schuilen onder een boom aan de oever. Toevallige steentjes. Dan vol goede moed, zonder paraplu en met regenjas de steile kronkelende klim naar de rots die we van beneden zagen. Net als de stortbuien nam ook de moeilijkheidsgraad gestaag toe. Af en toe zagen we het meer door de bomen kleiner worden en de rots afwisselend groter worden of in de mist verdwijnen. De stilte werd enkel onderbroken door regen, sijpelende riviertjes die zich als vanzelf vonden, het gefluit van vogels en de occasionele ‘bonjour’ van andere wandelaars. Met kleine, voorzichtige stapjes kwamen we er ook. En boven leek de natuur ons te belonen met een korte opklaring, waardoor het meer zich in alle pracht onder ons ontvouwde. Als je het groen mee in je ooghoeken neemt, zie je er zelfs, juist ja, een hartje in. Van daar komen we. En daar dalen we rustig weer heen. Zo nat als alle uitdrukkingen samen en een lach tot achter onze oren. Samen. (meerdere foto’s)

‘Du pareil … au même’. We gaan via heel wat bochtenwerk wel eens terug naar hetzelfde. Neemt me mee dat er soms heel veel moet veranderen opdat alles hetzelfde blijft. Soms betalen we de volle pot, via stevige inspanningen. Op andere momenten krijgen we tot 50% korting en lijkt het (bijna) vanzelf te gaan.

Af en toe de loopschoenen aantrekken om de conditie op peil te houden, terwijl de natuur ontwaakt. Door de wijngaarden van de Elzas kronkelen de paden zich omhoog en omlaag van dorp naar dorp. Gespot: een overstekende slak, buizerds, een specht, tal van andere vogels en een reetje. De hellingen hakten er zo vroeg op de ochtend uiteraard stevig in. De beloning van dat gevoel in het moment was navenant. Kleinere pasjes en denken aan wat ik eerder die week op sociale media las, dat ‘pain’ gewoon Frans is voor brood. En dat brood smaakte heerlijk bij het ontbijt na het ochtendlijke loopje. Net als de momentjes die in mijn herinneringen gebeiteld zijn.

Tja…