In een vorig stukje lazen jullie hoe ik met muziek aan de slag ben, in de hoop om echte muzikanten te inspireren. Wel, de droom lijkt steeds meer aan de realiteit te snuffelen. Veel meer kan ik er nog niet over zeggen. Het geeft me in deze wintermaanden met toch wel wat besognes extra energie om zo werkelijk ademend mogelijk in de vaak oncontroleerbare context te staan. Want, zo vertelde mij ooit iemand, de enige zekerheid die je hebt, ben je zelf.
Dat brengt me bij authenticiteit, één van de kernwaarden in mijn moodboard. Een thema dat doorheen tal van blogs, opiniestukken en ook gedichten verweven is. Daarom dook ik opnieuw in een aantal gedachtesprokkels en schreef ze aan elkaar tot het nummer ‘Wie ik ben, is wat je ziet’. Je kunt het beluisteren op de pagina waar de eerdere nummers staan:
En met graagte deel ik hieronder ook eens een stukje van de lyrics:
wanneer je ik zichzelf verstikt
gevangen in wat wil ik niet
wordt gevoel naar binnen best ontblikt
om te bevrijden naar dit wil ik lied
kijken in de spiegel
ben ik wat ik doe
waarom sta ik hier
en waar wil ik naartoe
wat heb ik in mijn macht
hoe wordt mijn zijn verkracht
een goed gemikte herinneringsprik
door dik geschorste vacht
ontbloot de ringen van je ik
waar zacht weer rijmt met pracht
verlamde vleugels van gevoel
worden vrank en vrij gespreid
geloof in zuurstofrijke wolkendans
in plaats van vluchten voor luchtledigheid
je kunt altijd landen
op die unieke echte sprei
het is jouw veilig nestje
geworteld in jouw jij
wie ik ben
is wat je ziet
als je niet komt
zoals je bent
kom je beter niet
Waar je werkelijk ademt 