November

En dan kom je toevallig deze tegen. Boenk erop. Emmy d’Arc raakt hiermee dieper dan het origineel, puur en prachtig begeleid door instrumenten die mee be-leven. De melancholische cello… Het nummer en de zangeres zijn nieuw voor mij. Het gevoel dat ze oproepen al een jaar of 30 oud.

Een toets van Sinéad O’Connor in de stem viel ook mij meteen op, nog voor ik de commentaar van ‘aanvrager van dienst’ Tijs Vanneste hoorde, die voelde alsof haar geest neergedaald was via het nummer. Kwetsbare kracht en lyrics: “I’ll find it in myself” – naar analogie met stukje uit ‘Feel so Different’, mijn lijflied van Sinéad, “The whole time, I’d never seen, all I need was inside me”. Belangrijk in mijn zoektocht naar een authentiek plekje in mezelf, met mezelf, tussen anderen in een wervelwindige context. “Ik wilde geen halve meer zijn”, zegt co-Kempenzoon Tijs als verwijzing naar één van de redenen waarom hij dat nummer koos. Prikje één.

‘November’ is de titel, de koude en natte maand waarin ons gezin in 1993 een knauw te verwerken kreeg toen mijn broer plots van ons weggerukt werd. Dankbaar voor dit nummer en de uitvoering, die me tranen en een glimlach bezorgden. Op een kille februaridag, de maand van zijn verjaardag. Warme rilling. Emoties mogen. Altijd. Prikje twee.

Het nummer:

De volledige uitzending, waarin Tijs vertelt waarom hij het nummer koos en zijn reactie achteraf, kan je via VRT max bekijken. Onder andere om te horen hoe een portie toeval rond dat nummer er mee voor zorgde dat hij de moeder van zijn kinderen leerde kennen. In 1993 kwam vrouwlief met kuiltjes als ze lacht op mijn pad. Prikje drie.

En wat Sinéad O’Connor betreft, herbeleef ik op deze manier nog eens dit stukje: Feel so Different
Prikje vier.