Feel so Different

De wereld neemt afscheid van Sinéad O’Connor nadat zij die wereld vaarwel zei.

Ze raakte mij al met haar eerste rebelse nummers en een krachtige kwetsbaarheid die altijd haar deel bleef op het hobbelige pad dat ze bewandelde, waarop ze meermaals uitgleed en weer opstond.

Op haar tweede album ‘I do not want what I haven’t got’ – die titel kan ook al tellen – uit 1990 staat ‘Feel so Different’. Dat nummer pakte me destijds al in.

Tijdens mijn getuigenissen haal ik aan dat ik als tiener en twintiger al veel schreef. De gedichtenbundel die in de schuif verborgen lag, droeg als titel ‘De vlucht van de meeuw’, naar Jonathan Livingston Seagull. Daaronder de quote ‘Grant me the serenity to accept the things I cannot change, the courage to change the things I can and the wisdom to know the difference‘, waarmee O’Connor het nummer opent. Ik heb die paar regeltjes in Wake-up Call terug opgepikt en gebruik ze bij de definitie van mindfulness: aandacht, aanvaarden, loslaten.

Daarnaast zijn nog andere stukken uit de lyrics heel symbolisch voor het verhaal dat ik beleef(d heb): ‘I am not like I was before, I thought that nothing would change me‘. En vooral, helemaal op het einde: ‘The whole time I’d never seen, all I’d need was inside me‘.

De zoektocht naar de essentie in jezelf en het kantelmoment van dat positieve zelfbesef worden bijzonder mooi voorbereid door de strijkers vanaf 03:40 (ik zie het, of nee toch niet, toch wel, nee, ja) om dan op 04:15 door te breken (ik besef mezelf, de context bepaalt mij niet):

I hope you found your wisdom.