Vriesgemoed

Een mentor vertelde me ooit dat het niet uitmaakt wat je weet, wel wat je doet met wat je weet. Goed dat je kan terugvallen op wat de weg je leerde, zeker wanneer die weg op professioneel vlak plots onverwachte bochten voorschotelt en je afscheid moet nemen van compagnons die naast collega’s ook vrienden in een (h)echt team werden. Exact 10 jaar nadat een vorige schok me even te veel werd.

Vriesgemoed

Wanneer gemoed
rond vrieskou zweeft

Wat je leerde
laten rijmen
met wat je doet

Wafels bakken met Sigur Ros
Zicht op cocon

Aandachtwandeling in het bos
Zitten in cocon

Ademen
Ventileren

Landen
in kuiltjes

Via sociale media deelde ik bovenstaande kronkel en foto, met – uiteraard – muziek van Sigur Rós op de achtergrond. Bij het nummer ‘Ekki Múkk’ ontdekte ik eerder onderstaande clip die zowel pijn en twijfel als hoop uitademt. Het toeval zal er wel voor gezorgd hebben dat de makers destijds voor een slak als één van de ‘acteurs’ kozen. Dit is de bewuste video:

Ik las ook ergens dat de mens niet kan scheiden wat (een) god verbonden heeft. Laten we ‘god’ vervangen door ‘het universum’ en het toeval danken dat mensen elkaar leren kennen. Want persoonlijke banden zijn sterker dan professionele. Ook wanneer die niet meer verstrengeld zijn. Zoals moeder en kind één blijven wanneer de navelstreng doorgeknipt wordt. Of een meerling zodra het geboortekanaal één en ander splitst.

Als je toeval een beetje helpt, is het dan nog toeval?