Gedachtestroom

Tijdens het overlopen van de voorlopige selectie voor de gedichtenbundel valt het me op dat heel wat sprokkels gedachtekronkels bevatten rond authenticiteit en twijfelen of voorzichtig je (kwetsbare) zelf durven zijn. Om zo een verschil te maken voor anderen en jezelf te realiseren. Van de schrijfsels als net geen twintiger tot de letterreeksen die er recenter uitrolden. Want hoewel de grote lijnen van de collectie vastliggen, komen er nog altijd stukjes bij, waarbij ik het moment zelf laat bepalen wat van grijze massa via toetsenbord naar het scherm stroomt.

Het zijn minuten waarin ik flow voel en een jasje in elkaar brei dat anderen kunnen aantrekken, in de hoop dat ze een fractie ervaren van wat ik tijdens het schrijven voelde. Of woorden die als ingrediënten in elkaar pruttelen tot een smaakvolle pastasaus, wachtend om een laagje te leggen over de geordende of chaotische slierten op andermans emotiebord, al dan niet met wat heerlijke pecorino, geraspt of gemalen van een massiever blok in elkaar gesmolten natuurlijkheid.

Zou het trouwens niet fijn zijn om af en toe belemmerende gedachten simpel weg te kunnen schrapen? Bij kaas vormt er zich al snel een beschermend laagje om de onderliggende smeuïgheid of smaak veilig te stellen. Dat velletje – vergelijkbaar met een korstje rond je kwetsbare persoonlijkheid die je (te lang) in de koelkast stopt – kan een volgende keer weggekrabd worden om je kern bloot te leggen.

Bij de zogenaamde moviebites, foto’s van het scherm tijdens het bekijken van iets op televisie, zitten er uiteraard regelmatig bij die met authenticiteit te maken hebben. Een paar op een rij:

En in deze reeks shots die op een paar seconden door beeld gleden, wordt het belang extra in de verf gezet, in vergelijking met andere dingen die we zo cruciaal vinden:

Het zijn dergelijke snippets die ergens in mij opgeslagen worden en op een bepaald moment in combinatie met iets anders vorm krijgen, soms zonder dat ik het meteen besef. En dan kan ik niet anders dan beginnen tokkelen en de flow laten stromen.

Eigendurf

maak verschil
voor anderen
door jezelf te blijven

niemand

kan dat beter
dan jij

tenzij spiegel
verlamt

wegleidt
van authenticiteit

schijn verschijnt
zijn verdwijnt

ik
ont-ikt

heradem

van zelfangst
naar eigendurf

Wanneer je zelf oog hebt voor je authenticiteit, is dat super. En eigenlijk zelfs noodzakelijk om te zijn. Wanneer anderen je zien zoals je bent, is dat geweldig. Dat is de context om werkelijk te ademen. Fijn als zich dat in kleine dingetjes of gebaren uit. Bijvoorbeeld via cadeautjes met een speciale touch die je daardoor extra raken. Dankjewel T. en N. om dat extra laagje te schenken.