Kruissnelheid

Wie tien jaar geleden in het imaginaire beursgenoteerde bedrijf NV Burn-Out en Co investeerde, haalt op tien jaar tijd een Return on Investment (ROI) van maar liefst 64%. De voorbije twee jaar bedroeg het rendement 8%, terwijl het vroeger gemiddeld op 5 tot 6% lag. Dat is een groeitempo om u tegen te zeggen. Financiële analisten zouden er een vette kluif aan hebben. Een nieuwe zeepbel?

Staat die op ontploffen? En in wiens gezicht? Het langdurig ziekteverzuim verspreidt zich in ieder geval steeds meer en dreigt onze maatschappij mentaal te verkankeren. Een exponentieel stijgend aantal werknemers zien hun Health on Investment (HOI) flink in het rood gaan. Eind 2015 waren er 370.400 gedupeerden met een persoonlijke gezondheidsbalans waarvan het evenwicht flink naar de verkeerde kant overhelde. De overheid hoestte vorig jaar dan ook bijna vijf miljard euro aan ziekte-uitkeringen op.

Op die manier werden vroeger wel eens banken kunstmatig in leven gehouden, terwijl ze tussen haakjes diezelfde overheid op dat moment via buitenlandse fiscale constructies inkomstengewijs buitenspel zetten. Wordt onze werkende maatschappij op dezelfde manier overeind gehouden? Blijven we geld pompen in het curatief behandelen van het mentale gezwel in plaats van het maximaal preventief in de kiem te smoren? Voor onze ecologische gemoedsrust kunnen we al schone lucht in het buitenland kopen. Ons fictieve beursgenoteerde bedrijf zal daar echter niet mee wegkomen.

Hoe hoger de druk op een compressievat, des te meer lucht er via het overdrukventiel moet ontsnappen om niet te ontploffen. Verloren energie. Hetzelfde geldt voor het bedrijfsleven: er verdwijnt te veel waardevolle zuurstof aan arbeidskrachten omdat ze zich steeds meer als de verzamelde strandzandkorrels in een dichtgeknepen hand voelen, waarvan iedereen weet dat ze beter in een open palm gedijen. Ik schrijf bewust ‘voelen’, want we moeten ook in de spiegel kijken en beseffen dat we vaak te veel van onszelf eisen om als doorgedraaide moleculen mee te willen circuleren in een tempo dat we als norm aanvaard hebben.

“Schildpadden kunnen meer over de weg vertellen dan hazen.” (Kahlil Gibran)

Toen iemand me recent met de beste bedoelingen toewenste dat ik, nu de crash achter me ligt en ik weer aan de slag ben, opnieuw op kruissnelheid zou geraken, realiseerde ik me het volgende: misschien ben ik nog nooit zo op kruissnelheid geweest als vandaag. Het is niet omdat je 4/5^e werkt, dat je niet in een goed ritme meedraait. Integendeel. De kruissnelheid is de snelheid waarmee bijvoorbeeld een vliegtuig zo efficiënt mogelijk vliegt, waarbij naast snelheid en afstand ook het brandstofverbruik een belangrijke rol speelt. Wie zijn carrière als een goede piloot aanstuurt, houdt dus best rekening met de efficiëntie van zijn vliegtuig – lees zijn lichaam en geest. Een schildpad bereikt net zo goed zijn doel als een haas. Ze hoeven ook niet hetzelfde (voorgekauwde) doel te hebben. Als je jouw tempo niet respecteert, speel je na verloop van tijd haasje over met jezelf, struikel je over je eigen benen, bijt je in het strandzand en glipt je datgene waarvoor je het deed misschien wel door de vingers.

Ondertussen spelen overheid, werkgevers en vakbonden het spel van boompjes opzetten en weer omhakken of ballonnetjes oplaten en weer doorprikken. Iedereen imponeert voor de achterban met dure woorden of holle frasen. De profileringsdrang neemt toe. Werkbaar werk is een nobele doelstelling. Flexibiliteit misschien wel een toverwoord. In gezonde ondernemingen waar het compressievat onder controle gehouden wordt, hoeft dat bijvoorbeeld niet in een keurslijf van langere werkweken gegoten te worden. Daar gebeurt het op automatische piloot, investeren mensen in elkaar en stuwt een betere HOI de ROI van de organisatie vanzelf de hoogte in. Werkbaar welzijn of welzijnbaar werk. Want als we alleen maar het gevoel hebben te werken, vergeten we misschien wel te zijn.

De stijgende statistieken blijven nu en dan in het nieuws opduiken. Hopelijk heeft dat het effect van de Chinese druppel en keert de wind effectief. Want de berichten verdwijnen meestal snel – voor een tijd. Ze maken plaats voor echte toppers in de rubriek ‘Meestgelezen’, wanneer zich belangrijkere feiten aandienen. Bijvoorbeeld dat de ene ex-K3 een andere op Instagram ontvolgd zou hebben. Als dat je overkomt, ben je pas echt gezjost, zoals ze in De Stille Kempen zeggen.