Flow

Heb je wel eens een vooroordeel? Doe je daardoor soms dingen wel of niet? Wat denk je hiervan: een introverte HSP die een lezing over burn-out en mindfulness verzorgt aan een groep rasechte havenarbeiders. Kan dat? Wordt die zachte ziel niet opgepeuzeld door die ruwbolsterige bonken? En of het kan… En ja, er werd gepeuzeld, maar dan van een heerlijk menu vol positieve bevestigingen. Dat, zoals ik al eerder mocht ervaren en nu opnieuw terecht vermoedde, begrip op plaatsen en bij mensen ligt waar sommigen het misschien niet verwachten. Dat lang niet elke havenarbeider uit dat bonkige hout gesneden is. Dat er ook aan de zachte binnenkant van op het eerste zicht harde buitenkanten verhalen en wijsheden schuilen. Dat vooroordelen en veronderstellingen wel eens misleidend zijn. Dat mijn hoop meer dan beantwoord werd en van kwetsbaarheid echt wel een kracht uitgaat.

Wat ik er nog uit meeneem? Dat doen wat je graag doet en waarvan je voelt een verschil voor jezelf en anderen te maken je brengt waar je nooit verwacht had. Omdat van het één als vanzelf iets anders komt. Omdat je de tijd de ruimte laat wonderen te verrichten. Hoe ik voor die twee sessies op het Antwerpse Eilandje terechtkom? Terug naar 29 maart 2018, een lezing rond Wake-up Call voor een vijftiental mensen in de bibliotheek van Wuustwezel: een bijzonder interactief gesprek eigenlijk, waarbij we de tijd vergeten en drie uur met elkaar in warme dialoog gaan. Eén van de aanwezigen vraagt me achteraf of ik het zie zitten dat bij hem op het werk te doen, bij ACLVB Haven via kenniscentrum Comé. Waarom niet? Zo gezegd, zo gedaan, zo gevoeld.

Wat ik opnieuw vaststel: dat je ziet wanneer je goed kijkt en dat de vraag of toeval al dan niet bestaat onbeantwoord blijft. Als ik voor de eerste sessie wat te vroeg aankom en buiten nog even wacht, zie ik deze boodschap op het uitstalraam van de winkel ernaast:

Zo dicht bij de Schelde voel ik wat flow betekent: je met vertrouwen overgeven aan de stroom. Af en toe wat sneller en dan weer vertragen of even halt houden aan de oever (bewegen – initiatief durven nemen). Traag maar zeker proevend en voelend ergens uitmonden, zonder je daar te veel op te focussen en waarbij de monding het begin is van een nieuwe, andere stroom.

(Impressie van alle lezingen)