Tommy Browaeys – Wake-up Call – Gebeten door het Leven
418. Zoveel verschillende soorten angst bestaan er volgens angstlijst.nl. Ze worden onderverdeeld in de categorieën sociaal, ruimtelijk, natuur, lichamelijk en een hele resem overige. Wanneer je daarin grasduint, lijkt er weinig op en buiten onze aardbol te zijn waarvoor we geen zogenaamde fobie kunnen hebben: van voeding, dieren en cijfers tot de meest uiteenlopende situaties, anderen en… zichzelf. Lees volledige tekst Authenticofilie
Eind 2014 ging bij mij het licht uit. Er is sinds die bewuste 25e november heel veel gebeurd. Mijn mess werd een message via het boek Wake-up Call, deze blog en een hele reeks publicaties, lezingen en deelshops. Ik ben iedereen daar zo onbeschrijflijk dankbaar voor. Daarom lijkt dit voor mij het ideale moment om mijn tweede boek op de wereld los te laten: Gebeten door het Leven.
Vanwaar die titel? Ook in de scheurtjes van het leven schuilen betekenis en hoop. Je vindt er zelfs kleine gelukjes. Door stil te staan bij hoe het leven mij van dag tot dag ont-moet sinds ik mezelf tegenkwam, heb ik mijn kruissnelheid gevonden. De littekens waarmee het leven mij door een ferme identiteitscrisis getekend heeft, werden een weg naar zin en kregen steeds meer zin in die weg. Ze hebben zichtbaar het woord goesting op mijn hoogsensitieve slakkenschelp getatoeëerd, terwijl ik meer dan ooit mijn voelsprieten uitstrek en bewust ademend door het leven glijd. Meer vanuit mijn buik en hart, minder verstandelijk lamgelegd en door twijfel verscheurd. Leven als creatief woorden breien en de inspiratie volop toelaten, waarbij ik aan het begin lang niet altijd weet waar ik mezelf naartoe schrijf. Alsof ik vol overtuiging op de onderste trede van een onzichtbare wenteltrap sta. Terwijl ik vroeger pas een eerste stap overwoog wanneer ik meer dan zeker wist waar ik zou uitkomen en dat elke trede minstens twee keer mijn gewicht zou kunnen dragen. Vertrouwen in mezelf en de flow. Nu. Eindelijk opnieuw echt gebeten door het leven.
Door die scheurtjes en vooral het licht er doorheen te delen, wil ik anderen een plekje bieden om tot rust te komen en goed om zich heen te kijken. Hen zacht bij de arm nemen om zichzelf te (her)ontdekken en uit hun schelp te komen: bewust ademen, werkelijk zijn, ademruimte geven en krijgen, om echt te bestaan. Door mezelf te (her)creëren en mijn tuinvrees te overwinnen krijg ik het voorrecht om anderen te inspireren en mee te (her)creëren. Zij zijn voor mij de katalysator van wat ik wil betekenen: een spiegel voor meer bewust zelfbesef. Waardoor we samen anders naar onszelf kijken dan voorheen. Via gedeelde kleine gelukjes in co-creatie naar het grotere, collectieve geluk. In een samen-leving waar respect, waardering en vertrouwen tussen mensen vanzelfsprekend zijn. Een wereld waar plaats is voor authenticiteit en kwetsbaarheid als ingrediënten voor oprechte verbondenheid.
Daarom verzamel ik in Gebeten door het Leven korte gedachtekronkels naar aanleiding van gebeurtenissen, beelden, woorden of mensen die mijn pad kruisen. Want als je goed kijkt, zie je het uitzonderlijke in het vanzelfsprekende. Overgoten met een fluisterend sausje vol mindfulness. Want volgens mij mogen we in de spurtende maatschappij gerust de tijd en ademruimte – ook letterlijk – nemen om te vertragen, stil te staan en afstand te nemen van de continue ratrace, ook die in ons hoofd: aandacht, inzicht, aanvaarden en loslaten, zonder op te geven. En nu zijn. Dat is duurzamer dan je enkel over gisteren en morgen zorgen te maken en zo vandaag aan je voorbij te zien gaan. Ik nodig je uit om er op jouw tempo van te proeven, wanneer je jezelf even wilt unpluggen, worstelt met burn-out of wat op zoek bent naar je (hoogsensitieve) zelf. Of als je iemand in die situatie kent, om hem of haar beter te begrijpen en inzichten aan te reiken.
Ze liggen dik gezaaid in ons land, de plekken waar dezelfde rijstroken gebruikt worden voor zowel in- als uitvoegend verkeer. Onderweg naar mijn kantoor kom ik er alvast een aantal tegen, waarbij de meest chaotische als bij toeval rond de twee drukste ringwegen van het land liggen: Antwerpen en Brussel, twee steden die indien ze de ledematen van een menselijk lichaam vormden al lang afgestorven zouden zijn omdat geen enkele stent de zo goed als volledig dichtgeslibte bloedbanen nog vrij krijgt. In ons lichaam is de aan- en afvoer van het noodzakelijke zuurstof gelukkig beter geregeld. Lees volledige tekst Strookworstelen
Spannend…
Meer letters ga ik er voorlopig niet rond breien.
Ik vind het fijn om via blogjes te grazen in gedachten, die via woorden of onbestaande lettercombinaties en metaforen op één of andere manier zin krijgen in een boodschap. Soms is het minstens even aangenaam de essentie in één beeld of korte quote te vatten. En daar is instagram een handig kanaal voor. Daarom vind je me er voortaan ook als ‘werkelijkeadem’ (wat had je gedacht) voor kleine gedachtemomentjes uit de nieuwe en oude doos die ik graag met jullie deel: https://www.instagram.com/werkelijkeadem/
Een voorsmaakje:
Voor wie niet graag kookt, zal het raar klinken dat ik er extra tijd voor neem en de groentes heel fijn snijd. Het hakken van de ingrediënten en het roeren in de garende massa heeft al langer een therapeutisch effect op mij. Want op het zelfde moment haal ik de lepel door mijn gedachten, met een regelmatige blik naar buiten, waar het zonnetje na een aantal regenachtige dagen haar beste straaltje voorzet en uitnodigt tot een wandeling of fietsrit. Op 1 uur 59 minuten en 40 seconden kan er heel wat door je heen gaan of slaagt iemand in iets waar een ander nog niet van durft te dromen.
Lees volledige tekst Soep
Ik had het in een eerder blogje over hoe moeten stress oplegt en willen vrijheid schenkt als het erop aankomt iets wat je eigenlijk niet meer wilt om te zetten naar iets wat je wel wilt. Op dit moment voelt willen echter niet meteen aan als een bron van vrijheid want terwijl ik meer dan ooit zou willen joggen en fietsen, beslist mijn slakkenlichaam er anders over op een manier zoals ik zelden meegemaakt heb. Mocht je je afvragen waarom er hier een tijd geen letters vloeiden, dan weet je nu of over een paar minuten waarom. Lees volledige tekst GemoedGrazen
Een dag nadat onze tieners net als zovele andere jongeren gepakt en gezakt met hun fiets richting school trekken, hoor ik ’s ochtends op de radio dat de politici van drie partijen ijverig praten over de vorming van een Vlaamse regering. De presentator verwijst naar een bericht op doorbraak.be, waarin staat dat er een voorstel op de onderhandelingstafel ligt om het aantal uren godsdienst in het secundair onderwijs van twee naar één terug te brengen. Over wat er dan in de plaats komt, zouden politici nog van mening verschillen. Er is sprake van ethiek, filosofie of een extra uur Nederlands. Lees volledige tekst W817
Tja… wanneer ik binnen de twaalf uur ongepland twee films voorgeschoteld krijg die voor mij qua thematiek aan elkaar gelinkt zijn, kan ik niet anders dan het gevoel in een lettervijver te laten bezinken voor wie zin heeft om in gedachten even met mij of in zichzelf te zwemmen. Wanneer ik met de jongste bij mijn ouders langsga met Moederdag-groen, kijken die naar een recent opgenomen versie van Into The Wild. Dat is één. ’s Avonds laat op de bank landen vrouwlief en ik bij Nell. Dat is twee. De optelsom komt binnen en haalt zo weer heel wat naar buiten. Lees volledige tekst Thuiskomen
Een paar indrukken in woord en beeld van een aantal dagen vitamine zee en landmineralen her en der in Friesland en rond de Waddeneilanden. Vanuit het geloof dat je ook in het vanzelfsprekende wel eens iets uitzonderlijks ziet en de vaststelling hoe toevallig het soms lijkt dat je net dat ontmoet wat je ziet, ruikt, proeft of hoort. En dat het voor een bijzonder gevoel zorgt. Lees volledige tekst Potpourri
Waar je werkelijk ademt 