Zelfafstand

Wanneer ik mijn stalen ros uit de garage haal, stel ik vast dat de voorband lek is. Dat zal een heel klein gaatje geweest zijn, een ventiel met ademproblemen of onze jongste die een aprilgrap uitgehaald heeft. Ik geloof hem wanneer hij met veel onschuld in de ogen ontkent. Dan maar even een andere binnenband steken en wat later vertrekken. Niet erg want het is nog flink koud zo vroeg op deze lenteochtend. De zon schijnt en de vogels fluiten, wat me doet glimlachen en geruststelt dat het een mooie dag wordt. Ach, als een lekke band het ergste is wat me (in deze coronatijd) overkomt, is dat klein bier in vergelijking met wat anderen doormaken. Flashback naar de film rond Stig Broeckx die me gisteren meermaals natte ogen en een warm gevoel van bewondering bezorgd heeft. In één woord: FantaStig.

Ik ga vandaag voor een individuele rit langs kronkelende landbouwwegen en langerekte stroken langs het netwerk van kanalen die onze streek zo mooi maken. In herfst en winter gaan we voor de zandwegen aan de ene kant, terwijl de asfaltkant in lente en zomer bebold wordt. Tenzij het weer de keuze anders bepaalt, want seizoensvreemde capriolen kan je niet omzeilen. Net als onverwachte gebeurtenissen als ongevallen en ziekte. Een verplichte omleiding neem ik erbij. Er gaat vanalles door me heen terwijl ik geniet van wat ik zie en hoor. Mijn benen zijn vandaag niet super. Het advies van Stig die met de glimlach zegt dat je moet demarreren als het pijn doet, zal niet voor deze keer zijn. Hij heeft uiteraard een punt, want dan doet het bij de rest ook pijn, hoorde ik van iemand anders. Maar vandaag rijd ik alleen en na de gelukkig al wat minder recente heup- en rugperikelen probeer ik meer te luisteren naar mijn lichaam wanneer het fluistert dat het wat rustiger mag in plaats van door te gaan tot het schreeuwt.

Mijn gedachten glijden meermaals af naar hoe de samenleving zo goed als op slot lijkt te liggen en het de mensen op een andere manier als het ware ontsluit. Een gevoel dat ik het voorbije weekend in een kronkel gegoten heb en graag met jullie deel:

Corona

wereld op slot
plannen dicht
dromen toe

bizar
bijzonder
besef

gesloten deuren
ontsluiten tijd
naar jezelf

leven
anders
beleven

niet-essentiële
weg naar essentiële
ademruimte

onthouden
wat vergeten was
zelfafstand gedicht

graag gezienen
verbonden
in gescheidenheid

mensen
verenigd
in verscheidenheid

G-kracht
van connectie
geauthentificeerd

natuur
zet kroon
op werk?

#takecare