Reset

Als je het jaar afsluit zoals je het begonnen bent, met vervelende hele kleine beestjes in je lijf, hang je tijdens de vakantie al eens wat meer op de bank en voor de televisie dan anders. Zo wat zwevend tussen ‘verdorie ik wil naar buiten om te sporten’ en ‘die rust zal wel goed zijn voor mijn lijf’. Kijken naar films die je anders misschien aan je voorbij zou laten gaan of naar een serie waarvan je al vergeten was dat je ze eerder opgenomen had. Fijn wanneer die je via een aantal beelden en quotes gedachtegangen voorschotelen die als bij toeval aan elkaar gelinkt zijn.

De ene prent is een remake van ‘Total Recall’ waarin de hoofdrolspeler die zichzelf een te saai bestaan toeschrijft een beroep doet op de diensten van het bedrijf Rekall om andere, veel spannendere herinneringen ingeprent te krijgen. Via een virtueel verleden creëer je een ander nu. Wat echt is of niet, vervaagt in de plot van een film die voor de rest niet veel vlees rond de botten heeft.

De andere is er eentje waar ik wel voor wilde gaan zitten, ‘Shadowlands’, al was het maar omwille van Anthony Hopkins. Hij kruipt in de huid van de Britse schrijver C.S. Jack Lewis (auteur van ‘The Chronicles Of Narnia’), die in de jaren ’50 aan de Universiteit van Oxford doceert en de Amerikaanse, minder conformistische, gescheiden, alleenstaande moeder en dichteres Joy Gresham ontmoet. Over tevredenheid, nu, zorgen van morgen, loslaten, de relatie tussen pijn en geluk.

Onderstaande reeks komt uit die twee films en vertelt eigenlijk meer dan pagina’s gefilosofeer:

Tegenover die laatste quote ‘De pijn van nu is een deel van het geluk van gisteren’ hoort volgens mij ook ‘Het geluk van nu komt er deels door de pijn van gisteren’, als recall naar Wake-up Call of hoe je al eens door het stof moet bijten om je tanden (opnieuw) in het leven te zetten.

De dagen nadien kijk ik naar de 6 afleveringen van Déja Vu, waarin een moeder die haar kind verliest via de firma Reset naar het verleden reist om het heden en de toekomst te veranderen. Het thema lijkt de mens doorheen zijn geschiedenis te achtervolgen, denk ik zo met ‘Back to the Future’ en andere sciencefiction in het achterhoofd.

Het eerste wat ik doe wanneer ik terug buitenkom, is de rozen van een ferme lading paardenmest voorzien. Een glimlach. Die stank zorgt over een paar maanden voor heerlijke geuren. Juist ja, wat goeie shit af en toe is nog niet zo slecht om anders en zelfs mooier te bloeien. Of om wat te normaal lijkt als uitzonderlijker te zien.

Wacht niet tot morgen om te beseffen wat je gisteren niet geplukt hebt.