“Heb je tegenslag nodig in het leven?” Die vraag werd mij gesteld toen ik deelnam aan een rondetafelgesprek in de chalet van een vriend die op zoek naar zichzelf zijnde mensen bij elkaar brengt. Het was ook die vriend die “boeiend” antwoordde nadat ik hem het verhaal van mijn moeilijke periode gedaan had. Hij verontschuldigde zich meteen maar ik repliceerde dat hij eigenlijk gelijk had. Mocht dit mij nu niet overkomen zijn, zou ik later waarschijnlijk zwaarder met het hoofd tegen de muur gelopen zijn en niet de herademende ziel geworden zijn die met zoveel zin zijn verhaal aan het digitaliseren is.
Het is opvallend dat je elk jaar de natuur weer moet kortwieken om nieuwe scheuten maximaal te laten profiteren van de immense kracht van de zon. Om ze gezond en mooi te houden. Of is het toch niet zo bizar? Tijdens het snoeien kwam het eerder al in me op dat het bij een mensenleven net hetzelfde gaat. We hebben trouwens wel wat meters snoeiwerk in de tuin, een prima oefening voor mindfulness overigens… Gedachte. Knip. Weg. Emotie. Knip. Weg. Het ritmisch geluid van de schaar terwijl je glimlachend de gebekte vrienden bewondert die hun mooiste serenades opvoeren wanneer de natuur uit zijn winterslaap ontwaakt.
Een mens die niet geleden heeft, zal nooit van een straaltje zonlicht kunnen genieten. Voor hem zal het nooit goed genoeg zijn. En de kleinste donderwolk wordt dan meestal ervaren als een snoeischaar die diep in het vlees snijdt en vleugellam maakt. Een mens die weet wat het is om tegenslagen te verwerken, die al meerdere keren gekortwiekt werd, zal die kleine tegenslag ervaren als een nietige tegenwind. Zijn levensboom is door de jaren heen zo sterk geworden dat er een flinke storm nodig is om hem een beetje van de wijs te brengen. Een gezonde dosis relativeringsvermogen is een eigenschap die slechts weinigen gegeven is.
“When life gives you a hundred reasons to cry, show life you have a thousand reasons to smile.” (Stephenie Meyer)
Met het motto dat er altijd wel iemand is die het ongetwijfeld veel slechter heeft dan jezelf kan je veel tegenslag counteren. Zonder alles dood te relativeren natuurlijk. Als je ervan uitgaat dat altijd jij het slachtoffer bent en dat er zoveel mensen zijn die het beter hebben, zal het glas altijd minder dan halfleeg zijn. Elke dag moet gedronken worden, ook al smaakt de ene al eens wat slechter dan de andere. Als je enkel maar zuiver water drinkt, waardeer je de pure smaak na een aantal glazen al lang niet meer. Rolstoelatlete Marieke Vervoort sloeg de nagel op de kop toen ze dit zei: “Wat ik vreselijk vind, zijn mensen die klagen en zagen over een slechte dag die ze hadden. Steek je energie daar niet in en kijk naar de dingen die je nog wel kan. Geniet dubbel en dik van die goede dag. Stop met zagen en mekkeren en lééf”.
Als je geen pech hebt, is dat uiteraard goed, maar eens (goed) op je bek gaan, leert je de dingen in een ander perspectief zien. “The first cut is the deepest” en hoe later je die krijgt, des te moeilijker dat litteken nog te genezen is. Moeilijkheden zijn volgens Henri Miller eigenlijk kansen met doornen. Om een mooie geurende roos te plukken, moet je er soms een prikje bijnemen. En als dat pijn doet, besef dan dat je die pijn voelt omdat je leeft.
En wees gerust: je leven kan nooit zo zwaar zijn als dat van Brigitte Kaandorp:
Waar je werkelijk ademt 
Ge hebt geen tegenslag nodig, maar ge komt er wel sterker uit
LikeLike