Wanneer is iemand eigenlijk tevreden? Even de Vlaamse Regionale Indicatoren (VRIND) van oktober 2015 raadplegen. Dat onderzoek meet de evolutie van de tevredenheid voor verschillende levensaspecten, van 2008 tot 2014. De cijfers zijn gemiddelden, op een schaal van 1 tot 4.
De barometer voor ons Bruto Nationaal Geluk stond in 2014 dus blijkbaar best op mooi weer, zeker in vergelijking met andere Europese landen. Een belangrijk aspect dat onze VRINDen over het hoofd zien, is in welke mate je tevreden bent met jezelf. Ze verwijzen vooral naar omgevingsfactoren terwijl de belangrijkste spiegel diegene is waarvoor je bij het ochtendgloren je haren kamt, je tanden poetst of nog even over je droombestemming mijmert.
Om tevreden te zijn, moet je eerst weten wie je bent. Wat zijn jouw waarden, normen, ambities? In welke mate kan je die privé en professioneel invullen? Heb je voldoende zelfvertrouwen om keuzes te maken als jouw KPI’s (Key Person Indicators) aangeven dat je in een duikvlucht zit of blijf je kniezend in een hoekje de context met de vinger wijzen tot die jou buitenspel zet?
Meestal spiegelen we ons aan wat we denken dat van ons verwacht wordt en stoppen we onze dromen door een gebrekkige zelftevredenheid in de koelkast. Hoe kunnen we mondjesmaat tevreden worden en gelukkig zijn? Zet kleine stappen. Stel kleine doelen. Gun jezelf kleine succesjes, geef jezelf een schouderklopje, tank daardoor zelfvertrouwen en verleg je grenzen. Een vliegtuig maakt ook tussenstops om aan de andere kant van de wereld te geraken. Je geluk bepalen door wie je bent is overigens veel duurzamer dan het te laten afhangen van wat je krijgt of hebt. Want als je bent wat je hebt, wie ben je dan nog als je niks meer hebt?
“Tevredenheid is de landingsbaan voor geluk.” (Ewout Kieckens)
De Vlaming was op het moment van het hoger vernoemde onderzoek trouwens pessimistisch over de toekomst. De indicator die het sterkst daalde: beschikbare tijd. Was dat een teken aan de wand? Het is in ieder geval een feit dat de statistieken rond stress en (werk)druk ondertussen de grootste paellapan uitswingen. Uit een studie van SD Worx blijkt dat het langdurend ziekteverzuim een hoge vlucht neemt: van 1,75% in 2008 naar 2,81% in 2015. Als oorzaken worden stress, werkdruk, arbeidsomstandigheden en demotivatie vermeld.
Veel werknemers ervaren dat hun talenten onvoldoende benut worden en dat ze onvoldoende gestimuleerd worden om hun kennis en vaardigheden verder te ontwikkelen. De passie en creativiteit die de medewerkers op kruissnelheid aan de dag legden, ebt stilaan maar zeker weg. Terwijl ze zich steeds minder verbonden voelen met het bedrijf waarvoor ze werken, vliegen ze op automatische piloot door. Ze voelen zich niet sterk genoeg om van boord te springen en vertrouwen de parachute van zelfkennis onvoldoende. Ze snoeren zich integendeel verder vast want dat doen de medepassagiers ook. De kerosine raakt op, het toestel verliest hoogte. De persoonlijke barometer wordt nog steeds genegeerd, waardoor een crash onvermijdelijk wordt.
Zowel privé al professioneel is tevredenheid cruciaal. Een onderneming die voor de mens achter de werknemer zorgt, geeft hem de ruimte om zijn vleugels te spreiden. Het is de kortste weg naar een blije werkvloer met medewerkers die voor zichzelf en hun collega’s zorgen. Die het Bruto BedrijfsGeluk verhogen en – als de cijfers prioritair zijn – een hogere toegevoegde waarde creëren.
Ik gun je morgen een tevreden spiegelbeeld.
Gezien de actualiteit, toch nog even dit: een grootschalige tevredenheid creëert verbondenheid, één van de mooiste universele en (inter)menselijke waarden die alle mogelijke vormen van religie overstijgt. En die mag en kan niet gebroken worden door laffe terreurdaden van ‘waardeloze’ paniekzaaiers die onze vrijheden verfoeien en zichzelf zo ongraag zien dat ze zich te pletter storten voor een pervers knip- en plakgeloof dat ook door echte moslims uitgespuwd wordt. Ze hebben diepe wonden in ons hart geslagen. Maar die wonden genezen en de materiële schade wordt hersteld. Zodra het Bruto Nationaal Geluk het aankan, ondanks de littekens en met respect voor de slachtoffers, zullen tevreden werknemers en hoopvolle scholieren metrolijn 1 en 5 langs Maalbeek weer nemen en stappen blije reizigers de Zaventemse vertrekhal opnieuw in, op weg naar hun droombestemming. Het puin van de wanhoop wordt geruimd en gebruikt om bruggen van hoop te bouwen.
Waar je werkelijk ademt 