Seizoensgroenten

Tuinvogels inspecteren onze nestkastjes om te beslissen of ze er binnenkort hun ei in kwijt kunnen, fladderen van struik naar struik, passeren langs de composthoop en het kippenhok om een insect of graantje mee te pikken. Ze nestelen zich op een tak, van waaruit ze als heersers over de biotoop hun gezang aanheffen om hun aanwezigheid kracht bij te zetten en het andere geslacht voor zich te winnen. Heerlijk om in dat ochtendgloors gefluit tijdens het ontwaken te verdwalen, niet aan zonet of dadelijk te denken en op hun ritme te beseffen dat de natuur nu helemaal uit haar winterslaap komt.

De rozen en klimhortensia’s die ik van achter mijn laptop zie, beantwoorden de lokroep van de lente via hun eerste nieuwe scheutjes op de teruggesnoeide takken, waarop binnenkort weer mooie en geurende bloemen symbool staan voor de natuur die zichzelf herstelt. Ook al maakte het weer de voorbije periode bokkesprongen als de hormonen van een opgroeiende puber en dook de temperatuur in één van de eerste voorjaarsklassiekers zelfs onder het vriespunt. Ondanks de inspanningen van de strooi- en ruimdiensten, leidde dat meer dan één keer tot een verkeersinfarct op de Belgische wegen, die sowieso al meer verkeer moeten slikken dan ze eigenlijk aankunnen.

Als puntje bij paaltje komt, kun je niet van de natuur winnen. Vraag het maar aan de renners die tijdens die klassieker (onverwacht) in een ferme waaier terechtkwamen en weggeblazen werden of die, zelfs als echte flandriens, na de aankomst getuigden over brandende ogen, gevoelloze lippen en longen die in de fik staan. Volgens natuurkundigen zullen we hier steeds meer te maken krijgen met meteorologische fenomenen die we in het verleden niet kenden, voornamelijk door de opwarming van de aarde. Wie spijkers op laag water zoekt, zal stellen dat die opwarming de voorbije maanden hier eerder een afkoeling was.

Vorige week nog las ik over vissoorten als kabeljauw die ons stukje van de Noordzee verlaten om wat hoger koudere oorden op te zoeken en dat sardines zich van het zuiden een weg naar onze contreien zwemmen. Over de trotse beuken die het bij ons moeilijker krijgen om te overleven en muggen die nieuwe ziektes aanbrengen. Tot en met het aantal diersoorten die dreigen uit te sterven in functie van hoeveel graden de aarde opwarmt. Ik herinner me een kaart van België, die illustreerde hoe de kustlijn bij een stijging van 4° vlakbij ons in Herentals zou liggen. Met de fiets naar de Kempense zee, zelfs als minder geoefend liefhebber van het lichtste carbon en de juiste cassette om de omstandigheden maximaal naar je benen te zetten.

Ik geloof dat het universum zich altijd herstelt. En dat ook wij als mens vroeg of laat misschien wel verdwijnen om plaats te maken voor iets anders. Of dat iets anders ons hier uit de weg zal ruimen om ruimte te maken voor zichzelf. Misschien houden ze ons wel in de gaten, wachten ze gewoon nog even tot we dat voor hen gedaan hebben. We zijn in ieder geval goed bezig om de biotoop waarin we onszelf als hoogste soort onaantastbaar achten met de toenemende snelheid als die van een peloton richting de volgende kuitenbijter om zeep te helpen. Ondertussen kijken we richting andere planeten en zonnestelsels om ons zijnterrein – als variant vanwege de negatieve connotatie bij Lebensraum – uit te breiden.

“I believe alien life is quite common in the universe, although intelligent life is less so. Some say it has yet to appear on planet Earth.” (Stephen Hawking)

Je kunt dat universum, de natuur, dus hoogstens tijdelijk bedriegen. En dat geldt net zozeer voor je lichaam. Want ook dat zal wanneer nodig zichzelf zoveel mogelijk proberen te herstellen. Het is een utopie om altijd evenveel energie te hebben. Soms heeft je lichaam ademruimte nodig om de batterijen op te laden. Wanneer je tijdens zo’n laagconjunctuur van je lichaam (verstandelijk) blijft vechten, zal het je uit pure zelfverdediging via een ziekte een halt toeroepen om opnieuw evenwicht te vinden. Want zo intelligent is het wel, stelt Eckhart Tolle. Ik heb aan den lijve ondervonden dat hij ook op dat vlak gelijk heeft. Soms komt die reactie zelfs te laat.

Dus… luister naar dat lichaam en wees dankbaar voor wat het wanneer aankan. Het is als leven volgens de seizoenen in plaats van ze naar je hand te willen zetten. Denk aan het advies van voedingsdeskundigen om te eten wat de natuur ons op dat moment van eigen bodem te bieden heeft: seizoensgroenten. Kijk eens op die manier naar je lichaam en vermijd dat het een vergeten groente wordt.