Categorie: 2018

De geur van versgemalen koffiebonen lacht me toe. Altijd heerlijk, die eerste ochtendlijke koffie proeven nog voor die de snaren van je smaakpapillen betokkelt. De nacht is al een tijd onder de wol gekropen en de dag is wakker. De lichtjes op zonne-energie in onze platanen branden niet maar schitteren toch als kleine sterretjes nu de zon haar stralen richt op de dauwdruppels die er in de vorm van ijspareltjes een tijdelijk rustplekje gevonden hebben om wat later los te laten en te verdampen of zich aan de zwaartekracht over te geven. Verdampende gedachten, emoties die druppelsgewijs via je ooghoeken de valsnelheid opzoeken en het obesitasgehalte van je gemoed verlagen. Als je bewust om je heen kijkt, ontmoet je de symboliek van het uitzonderlijke in het vanzelfsprekende. Lees volledige tekst Gedachtecircus

“Hoe gaat het met je?”. Een vraag die regelmatig gesteld wordt. “Hoe gaat het nu met je?” is een variant waarbij de vraagsteller eventueel via extra intonatie of non-verbale signalen wat dieper graaft, met een knipoog naar mogelijke hordes op de afgelegde weg. Meestal volgt er dan een positief antwoord, want mensen zijn niet geneigd om zomaar te delen dat het misschien wat minder loopt. Dat hoort namelijk niet thuis in de waterval van zonnestralende berichten op de surreali-tijdslijn waar je happy face geboekt staat. Gelukkig is dat niet altijd zo en durven mensen al eens voor een reali-tijdslijn kiezen en het fake van face overboord gooien. #metoovulnerable Lees volledige tekst Goeiendag

“Dat is pas voor binnen een paar jaar”, antwoord ik mijn vader wanneer hij me een week of twee geleden zegt dat ik bijna 50 word en in de ogen van onze tieners vast en zeker oud lijk. Hij heeft een punt. Zo beschouwde ik als kind iemand van 30 of 40 eigenlijk al oud en moet een vijftiger dan effectief al wel een flink eind op de levensladder omhoog gekropen zijn. Daalt het aantal treden die nog af te leggen zijn steeds sneller terwijl daaronder een gapende ruimte van voorbijgegane dingen en mensen je besef van vergankelijkheid wekt. Francis Bacon spekt die perceptie met de uitspraak dat hij nooit een oude man zal zijn omdat ouderdom voor hem altijd 15 jaar ouder is dan hijzelf. Lees volledige tekst Croque Amour

Op de dag dat de doden herdacht worden – ik vind trouwens dat je geen moment op emoties kunt of zelfs mag plakken – is er bijzonder veel leven op de Antwerpse Boekenbeurs. Ik trotseer een ferme onverwachte file richting Antwerpen om nog een plekje op de bijna volle parking Vogelzang te vinden en me tussen de massa’s boekenwurmen en BV-jagers richting één van de uithoeken te begeven waar HSP Vlaanderen de aftrap van een sensibiliseringscampagne geeft. Nadien kuier ik wat rond, eet een hapje en nestel me dan op de stand van mijn uitgeverij voor een korte signeersessie. Lees volledige tekst Nestwarmte

Het zonlicht valt via het raam binnen en verwarmt mijn rug, waardoor ik besef waarom onze roodharige schattekatten altijd hun favoriete plekjes op ons stukje aarde opzoeken om de energie van de Grote Ster in zich op te nemen. De stralen krommen zich rond het profiel van mijn schouders, hoofd en zelfs oren en werpen een zachte schaduw op het scherm van mijn laptop. Dan zie ik hoe de dans van licht en donker de screensaver tot een symbolisch beeld omtovert. Lees volledige tekst Schemering

Eerst een dubbele dienstmededeling:

• Op 1 november wordt tijdens de Antwerpse Boekenbeurs het startschot gegeven voor Te Gek!?, een sensibiliseringscampagne van HSP Vlaanderen. Met heel veel goesting ga ik in dat kader een reeks deelshops rond mijn verhaal geven. Info.
• Ik ben die dag op de Boekenbeurs aanwezig en mag tussen 15:00 en 16:00 op de stand van uitgeverij Witsand achter een tafeltje plaatsnemen om te signeren. Info.

Precies twee jaar geleden zat ik daar voor het eerst. Spannend. Onwennig. Wake-up Call was nog niet zo lang ervoor verschenen en ik voelde me nog altijd veiliger achter mijn scherm dan tussen de mensen. Nadien reed ik met een warm gevoel, wat boeken van collega-schrijvers en vooral authentieke verhalen van een aantal lezers naar huis. Dergelijke persoonlijke contacten kwamen er nadien meer, net als een zachte stroom van blogjes, podcasts, opiniestukken, getuigenissen, interviews en workshops die mij het gevoel geven een verschil te maken, anderen te inspireren rond burn-out, hoogsensitiviteit en mindfulness. Lees volledige tekst Advocaat

Het zal ongetwijfeld met die wet van figuur en achtergrond te maken hebben dat een combinatie van gesprekken, berichten en reportages bijna gelijktijdig mijn neuronen bereikt, waardoor die bij het afvuren het waakvlammetje in een aantal andere geparkeerde gedachten aanwakkeren. Fijn wanneer de muze zo als vanzelf wat steentjes in je hoofd verzamelt en je vingers bij de hand neemt om ze via het toetsenbord in een draad te gieten, ook al is die voor de één misschien veel minder rood dan voor de ander. Over pensioenplannen en wijsheden van de oudste Japanners bijvoorbeeld. Lees volledige tekst Hara hachi bu

“Als hij in een put springt, doe jij het dan ook?” Misschien heb jij dat wel als kind gehoord wanneer je een straf probeerde te ontlopen nadat je met een vriend kattenkwaad uitgehaald had en als verdediging opgooide dat je het enkel gedaan had omdat hij dat deed. Het kan ook dat je zelf die oude volkswijsheid als ouder bij één van je eigen spruiten aangehaald hebt om hem eens flink de les te spellen toen hij met zijn gabbers ergens aan de krieken gezeten had en met rood-blauw aangezette lippen zijn eigen onschuld nog overeind probeerde te houden. Vertel het niet verder: in onze straat stond een boom met heerlijke rode kanjers; terwijl één kompel vanuit een eik aan de overkant de wacht hield, kon de ander plukken.

Ik heb het gevoel dat we ondanks die les uit onze jeugd ook als volwassenen nog vaak die put induiken en hem zo systematisch breder maken tot we er met zijn allen invallen. Lees volledige tekst Decobox