Ontsluimeren

Het is een bijzondere rit naar een speciale bestemming. De afdeling Welzijn van de gemeente Wuustwezel heeft me uitgenodigd om mijn verhaal in de lokale bibliotheek te delen. Op een boogscheut van het Kalmthoutse bedrijf waar ik als prille twintiger binnenstapte en mee aan een product ging werken waaraan ik nu nog altijd werk.

De 45 kilometer lange weg ernaartoe ligt bezaaid met flashbacks en herinneringen. Aan mooie mensen en warme momenten. Aan die andere weg die ik afgelegd heb. Die ferme hordes van fusie, integratie en verhuis en de les dat het (professionele) leven je wel eens overkomt terwijl je andere plannen maakt of wanneer je, gedreven vanuit een (valse) zekerheid in je hoofd en met een soort voortschrijdend verlangen in je hart, worstelt met de context waarin je als hoogsensitief persoon terechtgekomen bent.

De intieme setting is perfect voor wat ik als tussen de mensen beschrijf:

Het wordt een deelmoment dat zowel bij de aanwezigen als mij één en ander losmaakt. Aan de hand van de context en via anekdotes over hoe ik mezelf tegenkwam tot ik mezelf opnieuw ontmoet heb, geef ik hen een blik in mijn en meteen ook hun eigen spiegel. Zo stellen we samen vast dat mindfuller in het leven staan, bewust ademen – letterlijk en figuurlijk – en een aantal eenvoudig lijkende principes in je leven toelaten belangrijke fundamenten voor tevredenheid en geluk zijn. Voor de transitie van betekenisloze acteur naar zinvolle regisseur in het script van jouw leven. Waarin spijt om het verleden en hoop op de toekomst losgelaten worden om het moment waarin je vertoeft met vriendelijke aandacht te omarmen.

De basis:

• Zorg voor jezelf
• Ken jezelf
• Vertrouw jezelf
• Respecteer anderen
• Neem regie in eigen handen

Die vijf principes staan ook eerder die week centraal in een andere presentatie waar ik samen met een professionele coach een avondsessie over burn-out verzorg voor alumni van een HR-opleiding. De combinatie van een persoonlijk verhaal en richtlijnen voor een coherente aanpak in bedrijven op het vlak van preventie, behandeling en re-integratie blijkt op basis van de feedback een geslaagde formule en onderstreept mijn overtuiging dat professionele hulpverleners en ervaringsdeskundigen samen een antwoord bieden op fenomenen als burn-out en de honger naar een maatschappelijke shift aanwakkeren.

In beide sessies vertel ik wat ik eerder al schreef en ook tijdens individuele spiegelgesprekken aanhaal: dat ik hen niets kan leren omdat alles al in hen zit; dat ik wel een spiegel wil voorhouden om zichzelf de vraag te stellen of ze effectief iets doen met wat ze weten. Want daar zit, voor mij althans, de belangrijkste trigger om van persoonlijke steriliteit naar fertiliteit te shiften en via kruisbestuiving de wereld voor iedereen vruchtbaarder te maken. Wanneer ik een aantal dagen later door De Profeet van Kahlil Gibran blader, kom ik deze toevallig – het zal wel – tegen: “Iemand kan u alleen datgene onthullen wat reeds in de morgenschemer van uw kennis sluimert.”

“Ontsluimer jezelf en maak zo mee de wereld wakker.”

Tijdens mijn verhaal deel ik dat de – soms naïeve – jonge wereldverbeteraar die een verschil wil maken in mij opnieuw gewekt is en dat ik daarvoor uit mijn schelp gekomen ben. In of voor een publiek staan was nooit mijn echte comfortzone en prijkt dan ook langs de durfkant op mijn moodboard. Maar uit de voorbije deelmomenten, de getuigenis in Terzake en de vele reacties neem ik mee dat het goed aanvoelt. Dat ik honger heb om het meer te doen en samen met anderen in die schemer te vertoeven. Dus als je in een groep van vrienden, een vereniging of bedrijf iets wilt opzetten rond burn-out, hoogsensitiviteit en persoonlijke ontwikkeling, leg ik graag mijn slakkenhuis opzij en maken we er samen iets van.