Wakkere Woensdag

Wanneer je ‘jezelf’ losmaakt van de pijnlijke spijt om het verleden – de eerste letter – en van de overdreven hoop op de toekomst – de laatste letter – ontdek je de ‘ezel’ in ‘jezelf’. Die viervoeter staat voor mij niet enkel symbool voor de koppigheid waarmee we hem meestal associëren maar ook voor letterlijk en figuurlijk mindful in het nu staan. Eerst een sprokkel, getiteld (m)ezel(f):

zag
mezelf
in ezel

dag
ezel
in mezelf

twee letters
als ballast

verlost
van was

bevrijd
van komt

sta
nu

ben
adem

Inderdaad, de ezel. Ik heb er altijd al iets mee gehad en zelfs overwogen er eentje in de wei te zetten waarin vroeger onze hond zichzelf naar diepere grond groef en nu de kippen in hun biotoop scharrelen. Ik kom de ezel wel eens onverwacht tegen, zoals op de foto’s. Soms voel ik me echt een (koppige) ezel en een andere keer word ik getriggerd door de titel van een boek. In ‘Wijsheid van de ezel’ haalt Erik Van Vooren aan wat wij van hen kunnen leren, omdat ze volgens hem zelden last van chronische stress, burn-out of depressie hebben. Hij vertaalt het begrip mindfulness naar ‘Inzicht door Aandacht en Aanvaarding’. De sterkste oneliner is dat de werkelijkheid altijd wint.

Je kunt de werkelijkheid inderdaad niet veranderen maar wel bepalen hoe je ermee omgaat. Een waarheid als een… koe waarover al heel wat letters in zinnen gegoten werden. Hoe sta jij in de werkelijkheid? Bied je weerstand of aanvaard je? Ik vind dat een ezel enkel zoals hij dat kan gewoon in de wei staat. Hij is, denkt niet na en doet wat zijn natuur hem ingeeft. Hij volgt zijn gevoel, zonder zich iets van de werkelijkheid aan te trekken. Wij noemen hem koppig. Maar is hij koppig of zijn wij dat, omdat hij niet naar ons luistert?

“Wanneer de ezel honger heeft, kunnen stokslagen hem niet schelen.” (Aristoteles)

We hebben Mobiele Maandag, waarop veel mensen contradictorisch genoeg eerder letterlijk stilstaan en gepleit wordt voor bijvoorbeeld meer thuiswerk – hoera wat een luxe. Er is Stille Dinsdag, waarop in heel wat bedrijven een aantal uren in stilte gewerkt wordt. Ik stel een Wakkere Woensdag voor. Om eens innerlijk thuis te werken, goed in de spiegel te kijken en figuurlijk bij jezelf stil te staan. Gooi een aantal ballastletters overboord en maak plaats voor de ezel in jezelf. Ga met die blote voeten in het gras staan. Kijk goed om je heen. Bewonder wat je ziet of hoort. Sluit je ogen. Adem in en uit. Neem de omgeving in je op. Ga op in die omgeving. Sta. Stil. Balk eens stevig door als dat goed aanvoelt. Spreek je waarden, kwaliteiten uit. Wat jij belangrijk vindt en wilt betekenen. Vraag je af in welke mate je de voorbije dagen werkelijk geademd hebt.

De week is amper halfweg. En eigenlijk stelt een week niks voor, bestaat die zelfs niet. Het is net als de tijd maar een illusie, een verzinsel van het verstand om (valse) zekerheden een vaste structuur te geven en daardoor het gevoel vaak te verlammen. De ezel drinkt als hij dorst heeft, graast bij honger en wacht niet tot Dorstige Donderdag of VoedselVrijdag. Ruimte zat om je oren te spitsen, je ogen echt te openen, links en rechts te kijken en je richting te bepalen. IA, ik heb er zin in.