“Ik was bijna vergeten hoe de regen ruikt.” Is me dat een voltreffer wanneer ik het lied de eerste keer hoor. Als bij toeval klinkt het de voorbije dagen regelmatig op de radio. Ik word er stil van en kijk naar buiten, waar ik in gedachten met mijn hoofd in de wolken vertoef en de regenboog proef waarover gezongen wordt. Zoektocht. De titel ‘Niets is wat het lijkt’ doet er een aardig schepje van herkenbaarheid bovenop, net als andere passages in de tekst waar de sensitiviteit van afdruipt.
Buurman en Tom Helsen schreven het nummer voor de campagne ‘Hoogsensitiviteit (h)erkend?’ Het is een synesthesie van zintuiglijke ervaringen die me doen afdwalen naar een prikkelend blogstukje dat ik in het voorjaar van een al wat minder schuchter 2016 op de wereld losliet en graag opnieuw deel voor wie me nog niet zo lang leest: Ik zie, ik zie wat jij niet ziet.
Het doet me grasduinen in nog niet gepubliceerde sprokkels, zoals ik mijn gedichten noem, uit de bundel voor ooit eens. Met goesting serveer ik jullie een paar letterreeksen uit een langere beschrijving van hoe naar mijn gevoel hoogsensitiviteit van last naar gave openbloeit:
ik zie
wat jij niet ziet
ik voel
wat jij niet voeltzin anders
zonder uitroeptekens
wel gedachtestreepjes
en veel vraagtekensonzekere beelddenker
twijfelende taster
schuwe schim
in andermans schaduwuiterlijke rust
soms schone schijn
innerlijke onrust
pijn om echt te zijn(…)
kijk in spiegel
hou van beeld
omarm je jij
en geef je vrijkwetsbaarheid
wordt kracht
de macht
van zachtgedeeld besef
vermenigvuldigt lef
hoogsensitief
is positiefvoelen mag
Voor wie het nummer wil horen, zien, ruiken, proeven en voelen:
Een uitgeklede, akoestische versie:
De aangeklede, volledige versie:
Voelen mag
Waar je werkelijk ademt 
Prachtig verwoord alweer, Tom.
Je bent een ware Woordkunstenaar!
Bedankt!
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig… *er stil van is*
LikeGeliked door 1 persoon
Eerste gedachte die in me opkomt: petrichor is een prachtig woord vind’k, de geur die ontstaat wanneer regen op droge grond valt.
Tweede gedachte: deze post (en de post waarnaar gelinkt wordt) herinnert me aan m’n eigen, ietwat bijzondere, situatie. Ik heb namelijk anosmie, geen reukzin dus, al vanaf de geboorte. Ik me altijd afgevraagd hoe het ontbreken van een zintuig m’n hoogsensitiviteit beïnvloed heeft en m’n manier van omgaan met de wereld. Een kanaal minder voor potentiële overbelasting, een voordeel? Een extra drempel, een extra afstand tussen mezelf en de wereld rondom? Vooral het emotioneel aspect van geuren (oproepen van herinneringen,…) en de directheid ervan (moeilijkheid om je af te sluiten van wat je ruikt) fascineert me.
LikeLike
Dankjewel voor dat mooie woord en je persoonlijke verhaal. Ik hoop dat je de wereld op jouw unieke manier proeft.
LikeLike