Movie Bites

Net als vorig jaar was ook deze zomer omwille van de coronacontext ietwat speciaal. Er was meer mogelijk dan in 2020, al loerde het virus om de vakantiehoek. Voor sommigen was de drang naar grensoverschrijdend gereis onhoudbaar, terwijl anderen hun heimat niet verlieten. Want in eigen land en regionale cocon is het best aangenaam vertoeven, leerden velen de voorbije langer dan verwachte en als vermaledijde bestempelde periode.

Op een viertal dagen aan het zeetje na koos ik opnieuw voor een reeks lange weekends rond de Retiese Lindeboom. Wat meer sporten dan anders en enkel van het buitenland proeven wanneer de GPS me tot net over de grens met onze noorderburen lust. Eindelijk de tijd genomen om mezelf eens aan een inspanningsproef op de fiets te wagen. Enerzijds om mijn conditie en gevoel in naakte cijfers vertaald te zien. Anderzijds als geruststelling, zo richting mijn 50^e verjaardag, dat ik mijn lijf en grenzen voldoende respecteer. Veel geleerd over lactaat, VO2max, wattages, hartslagzones en omslag. Met de positieve conclusie dat de belangrijkste waarden zeer goed zijn voor mijn leeftijd (!) en de prima conditie nog aangescherpt kan worden door rekening te houden met wat de getallen influisteren.

Er waren de voorbije twee maanden ook opvallend veel films op televisie. Zowel klassiekers als voor mij totaal onbekende tot twee uur durende halve of hele feiten en fictie. Ik geef toe dat ik er een aantal niet uitgekeken heb en dat andere echt wel goed waren. Wanneer je jezelf het ‘onverwachten’ cadeau doet, valt er meer uit de lucht dan wanneer je verwachtingen hoger instelt. Grensverleggend hoeft niet altijd harder, sneller, verder, hoger, weet je nog? En nee, dat betekent niet dat je alle ambities overboord gooit.

Terug naar de film. Mijn aandacht gaat heel vaak naar de muziek. Op andere momenten blijven quotes hangen. Het leek me fijn om er een aantal snel met de smartphone vast te leggen, om nadien te delen. Waarom? Omdat ze mooi aansluiten bij wat ik al eerder vanuit mijn eigen kronkels of via andermans woorden verspreid heb. Als je met volledige aandacht naar iets kijkt of luistert, heb je maar een halve hint nodig om iets beet te pakken en met die quotes in je achterhoofd dieper in je binnenspiegel te kijken.

Onderstaande beelden zijn uiteraard niet van topkwaliteit want ik heb niet op de lichtinval enz. gelet en ze zijn rudimentair afgesneden. Ze komen niet allemaal uit wat ik als een topfilm zal omschrijven maar de quotes gleden netjes de landingsbaan van mijn gedachten binnen.

“Je werkt met wat je hebt, niet met waar je op hoopte.” Die katapulteert me naar de A van mijn mindfulness-acroniem ADEM: aandacht en aanvaarding. Het is wat het is en niet alles loopt zoals we vooraf in ons hoofd of misschien zelfs ‘oververwachting’ uitstippelden. Het is een kunst om daar met vertrouwen in jezelf en de tijd mee om te gaan. Vanuit het besef dat we ons meestal zorgen maken over iets dat we niet kunnen controleren.

“Welke zelf zal ik vandaag zijn?” Dat is de vraag die deze man zichzelf stelt nadat zijn vrouw hem het advies geeft gewoon zichzelf te zijn voor misschien wel de belangrijkste afspraak van zijn leven. Hij lijkt zich wat gevangen te voelen in die keuze, wat bijzonder mooi versterkt wordt door het ruime aanbod aan hoeden (persoonlijkheden) waaruit hij zou kunnen kiezen. Een injectie authenticiteit. De strijd van een HSP om zich als een kameleon op te stellen en zich thuis te voelen. Maakt de hoed de man? Blijf vooral jezelf.

“Jij bent sterk omdat je niet perfect bent. Je bent wijs omdat je twijfelt.” Je perfecte imperfectie mild omarmen en tegelijkertijd in je kwaliteiten vertrouwen leidt tot een bewuster zelfbesef. Cruciaal om jezelf met een gezonde dosis twijfel als waakhond van inzicht in beweging te zetten. Zonder overdrijven want dat verlamt.

“Wie nooit van gedachten verandert, verandert nooit iets.” De lens waarmee je naar iets kijkt, bepaalt je perceptie, en elke lens heeft een grens. Met die woorden verwees ik eerder naar hoe belangrijk het is om ‘de’ werkelijkheid niet enkel vanuit je eigen ogen te bekijken en jezelf ook in iemand anders te verplaatsen. Want in dat verschil en onbegrip ligt vaak de oorzaak van een conflict. Wanneer je jezelf daarvoor afsluit, dreig je je brein via ‘gedachtepropaganda’ vet te mesten met wat jouw perceptie voedt en raak je misschien wel de draad (van de realiteit) kwijt.

“Die toekomst ligt in jouw handen, Tommy.” Het feit dat mijn naam genoemd wordt, zal zeker meespelen in het onthouden van dit beeld. Het lijkt alsof iedereen die ooit een advies gaf, persoonlijk, via een boek, lied of wat dan ook rond het vuur verzameld is om mee te geven dat je uiteindelijk de sleutel zelf in handen hebt. Meer regisseur durven zijn vanuit wat je (over jezelf) geleerd hebt.

En net daarna spoelde deze aan. Vertrouwen…