Authenticofilie

418. Zoveel verschillende soorten angst bestaan er volgens angstlijst.nl. Ze worden onderverdeeld in de categorieën sociaal, ruimtelijk, natuur, lichamelijk en een hele resem overige. Wanneer je daarin grasduint, lijkt er weinig op en buiten onze aardbol te zijn waarvoor we geen zogenaamde fobie kunnen hebben: van voeding, dieren en cijfers tot de meest uiteenlopende situaties, anderen en… zichzelf.

Een beetje etymologie interesseert mij altijd wel. Phobos is Grieks voor angst of vrees en in de mythologie een zoon verwekt door oorlogsgod Ares en godin van de liefde Aphrodite. De grootste maan van Mars (Romeinse oorlogsgod) werd Phobos gedoopt, terwijl de kleinere de naam van tweelingbroer Deimos (paniek) kreeg.

Op zich is er niets mis met angst omdat het een natuurlijke reactie is om ons leven te beschermen. Een alarmsignaal voor een bedreiging waarop het lichaam zich in verdedigingsmodus schakelt. Vermijden, ontwijken en aanvallen zijn mogelijke reacties. Maar ook verlamming loert om de hoek. Zo ontstaat er een schouwspel van bange schaapjes met trillende hoeven en sterke beren met scherpe klauwen, waarvan je echter niet altijd weet welke ware binnenkant er achter de al dan niet gekleurde beschermende pels schuilt.

Aangezien humor een veel gebruikte ontwapener van angst is, wil ik je deze niet onthouden:

Eén van de onderwerpen die het voorbije jaar tijdens persoonlijke gesprekken of deelshops heel vaak aan bod kwamen, is angst. En dan vooral hoe moeilijk het is om die te omarmen en te transformeren in een gezonde dosis vertrouwen in plaats van er door verlamd te worden. Zeker wanneer je te veel denkt en alles continu overweegt, met het risico dat twijfel de bovenhand haalt en zich tot angst voor actie ontpopt waardoor je niet(s) meer durft. Want falen mag niet.

Zo gaan veel mooie mensen ten onder aan wat ik altrofobie zal noemen. Angst voor anderen. Ze focussen zich op wat hun denken, doen of laten bij de ander zou kunnen losmaken en reageren ernaar. Zou kunnen, inderdaad, want het is wel eens vanuit een veronderstelling, al dan niet op basis van eerdere ervaringen met die persoon of andere mensen. Het vaak onzichtbare spook van de perceptie en verwachting gooit het laken om zich heen en wordt steeds pijnlijker zichtbaar wanneer het niet tijdig de dans ontzegd wordt.

“Eén van de hoofdoorzaken van angst is dat we onszelf niet willen zien zoals we zijn.” (Krishnamurti)

Die altrofobie kan leiden tot authenticofobie. Mensen durven zichzelf niet meer te zijn en vervangen hun schapenvacht wel eens door een hele dikke beschermende schors om niet (meer) tot in de kern van hun ziel geklauwd te worden. Het is misschien wel het grootste gevaar omdat je vroeg of laat zo ver van jezelf vervreemd raakt dat je de persoon in de spiegel niet meer herkent. Dat je door angst voor anderen uiteindelijk bang wordt van jezelf.

Daarom hoop ik dat er in een tijd waar meer angst voor de ander gebruikt wordt om iemand voor zich te winnen in plaats van hem of haar te overtuigen van waar je zelf voor staat ruimte komt om elkaar met wat meer vertrouwen in de ogen te kijken. Een warme oproep om de eerste maan of planeet die in 2020 ontdekt wordt de naam empistos (vertrouwd) of als het wat muzikaler mag empistosini (vertrouwen) te noemen.

Daarom hoop ik dat er in een tijd waar een overdosis perfectionisme te veel mensen de das omdoet en hun ik verstikt wat ruimte komt om al eens schaamteloos ongelukkig te zijn en te falen. Met de quote van John C. Maxwell in het achterhoofd dat je soms wint en soms leert. Een warme oproep om van 2020 het Jaar van de Perfecte Imperfectie te maken, waarin authenticofilie de liefde voor authenticiteit wordt.

“Er is maar één ding dat maakt dat je droom onmogelijk wordt; de angst om te falen.” (Paulo Coelho)

Ben ik wel eens bang? O ja. Gelukkig minder dan vroeger. Het weerhoudt me er soms nog van om dingen te doen of zet me ertoe aan om ze even los te laten en anders te doen. Door faalangst minder ruimte te geven en plaats te bieden aan authentieke kwetsbaarheid zijn een aantal dromen wel werkelijkheid geworden en ben ik aan het broeden op een cocon vol ideetjes. Sommige zullen er komen, andere niet.

Met die gedachte is de uitsmijter van 2019 voor Meatloaf, die bij de intro van het lied dat hij in 2004 voor het eerst sinds 1978 live zingt, meegeeft hoe angst plaats maakt voor vertrouwen. ‘For crying out loud’ is voor mij al heel lang één van de mooiere odes aan de liefde. Wat wil je als het begint met ‘I was lost till you were found’…:

Een bijzonder liefdevol 2020.

Tommy