Darlings

“In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister.” Het zijn woorden van de beroemde Duitse schrijver Goethe die ik als leerling moderne talen voor het eerst op de schoolbanken hoorde. Die voorliefde voor taal heeft me nooit meer losgelaten, zowel aan de keukentafel voor werkelijk ademend geschrijf als op mijn kantoorstoel om producten of diensten van mijn werkgever en klanten brouwend op papier te zetten. Ik prijs me gelukkig dat ik sindsdien zowel letterlijk als figuurlijk zin zag in letterzetten. Ben dankbaar dat mijn woordgebrei zich tot een warme trui ontpopte voor wie zich er wat zelfzoekend in herkende. Mijn tokkeltipjes kijken dan ook uit naar het volgende project.

Ik heb namelijk beslist om er effectief voor te gaan: die gedichtenbundel waarover ik eigenlijk als tiener en twintiger al eens voorzichtig droomde maar die er om redenen die zowel in Wake-up Call als Gebeten door het Leven aangehaald worden nog niet kwam. Links en rechts liet ik al eens zo’n korte kronkel los, terwijl jullie vooral langer uitgesponnen gedachten via blog of opiniestukjes op het bord kregen. Misschien is de tijd op mijn 50^e wel rijper dan ooit. En aangezien die mijlpaal en wat recente gebeurtenissen me nog eens doen beseffen dat we best niet op mooie momenten wachten tot het leven ons parkeert en we ze dus beter nu zelf creëren… De passage ‘balde ruhest du auch’ (binnenkort rust ook jij) uit een schoon gedicht van diezelfde Goethe komt dan anders binnen in de context van vergankelijkheid.

“In der Beschränkung zeigt sich erst der Meister.” Voor een schrijver betekent dat schrappen, twee woorden die niet toevallig beide met dezelfde letters beginnen en waarvan ik nog altijd niet goed weet wat het moeilijkste is. Zo hoorde ik wel eens iemand zich excuseren voor een veel te lange brief omdat hij geen tijd had om hem in te korten. Marketeers kennen het als “kill your darlings”: welke taalkundige spitsvondigheden of andere pareltjes kun je uit je commerciële tekst halen om de essentie over te houden en zo te vermijden dat je boodschap door een overkill weggespoeld wordt. Ook in de leegte kunnen zich trouwens schatjes nestelen. Naar mijn gevoel is dat nergens zo uitdagend – moeilijk klinkt negatief en eigenlijk is het zalig – om de essentie te vatten als bij poëzie. Beschouw het als het druppeltje parfum dat na een intense distillatie uit één of meerdere bewust of toevallig gekozen grondstoffen overblijft.

In die fase zit ik nu. Nadat ik al het vroegere gekribbel op de gekste stukjes papier ontcijferd heb en alle lades ontladen zijn, is het tijd om te selecteren uit de waslijst aan gedachteflarden, waarvan deze twee respectievelijk de eerste (niet zeker) en de (voorlopig) laatste zijn:

Halfling

dubito ergo sum
ik twijfel dus ik besta
of besta ik maar half
want een twijfelaar
staat met één been in het -echte?- leven
en met het andere in de virtuele realiteit

Kalmtewalm

laat stilte je voeden
bij honger naar rust

laat adem je lessen
als dorst verontrust

wat leeg lijkt
vult je gemoed

ware ontmoeting
ontdoet van gemoet

walm van kalmte
ontwasemt je blik

bevrijd de jij
geeft ik een kick

Uit alles van de periode daartussen heb ik er zelf een dikke honderd geselecteerd, met een passende titel en beeld uit de schatkist aan kiekjes die vrouwlief door de jaren heen verzamelde. Nu is het aan de mensen die mij en de contexten waarin ik ze geschreven heb goed kennen om die verder uit te puren tot meest essentiële inspiratiedruppels. Wordt dus snel vervolgd. Daarnaast vertrouw ik de tijd om de komende maanden een gevoelige creatieve ziel mijn richting uit te sturen – dus… delen maar. Om een aantal stukjes te visualiseren, zodat in woorden gezien wat in beelden gelezen wordt en alle zintuigen samensmelten in warme letternestjes.