Voetbad

Het is misschien niet op de letter juist maar zo heb ik het in ieder geval langs mijn binnenkant geparkeerd.

“Als je wegloopt van jezelf, kan je nooit hard genoeg lopen want je wordt altijd ingehaald.”

Boenk erop: authenticiteit.

“Ga voorzichtig met één voet en dan twee in je emoties staan als in een bad. Uiteindelijk ga je erin liggen en zal je voelen dat het eigenlijk best meevalt of zelfs aangenaam is.”

En nog eens raak: mindfulness.

Ik ben altijd zot geweest van quotes die in een paar woorden vatten waar het om draait. Wanneer het uit onverwachte hoek is, komt dat steviger binnen. De twee hierboven ontsproten niet uit de hersenpan van een gerenommeerd filosoof maar uit de koker van Philippe Geubels. De eerste vuurt hij zeer snel maar raak geplaatst op je af tussen grap en grol. De tweede in alle contemplerende rust als kwetsbare conclusie in een stroomversnelling van humor, watervalletjes van (maatschappelijke) prikjes en meanders van intieme introspectie.

Het neemt me mee naar een stukje dat ik eerder schreef rond hoe een ernstige boodschap zelden treffender wordt gebracht dan door de nar. De nar die zijn innerlijke, onzichtbare traan in een uiterlijke, zichtbare lach bottelt om verdriet met zalvende humor drinkbaar te maken.
Lees Gedachtecircus.

Het parkeert me rond authenticiteit, dat samen met (hoogsensitieve) kwetsbaarheid één van de belangrijkste thema’s is waarmee mijn schrijfsels doorspekt zijn. Brengt me bij de ultieme doelstelling in mijn ideaalbeeld van de samen-leving. Dat je als jezelf in jouw leven en context kan staan. Want als je jezelf niet bent, wie of wat ben je dan wel?
Lees Zelfblik.