Categorie: 2019

Het was een wandeling van een paar honderd meter die ik telkens aflegde van mijn Antwerpse studentenkot tot aan de dichtstbijzijnde telefooncel, meestal op woensdag. Met eerst wat Belgische muntjes en nadien een telecard op zak. Soms was het aanschuiven want net als ik wilden ook anderen het thuisfront even melden dat alles goed bolde of net eens wat minder aanvoelde tijdens de vijf dagen dat we van huis weg waren: hoe het liep op school en voetbal en of ik goed genoeg voor mezelf zorgde. De bezorgdheid die ik toen wel eens als overdreven bestempelde, leg ik ondertussen zelf aan de dag wanneer het om onze spruiten gaat. Met interest, denk ik soms, hoewel ook daar wel een veegje perceptie zal spelen. Lees volledige tekst Vruchtjesdelen

Terwijl twijfel wel eens de wachtkamer of waakhond van inzicht genoemd wordt, voelde ik me lang eerder een schoothond van besluiteloosheid in een vensterloze ruimte van vertwijfeling, met een draaideur die me telkens weer naar binnen katapulteerde zonder de buitenlucht ingeademd te hebben. In die mate dat ik me wel eens een levend vraagteken noemde en volledig stilstond. Want als je te lang in een niet geventileerde ruimte steeds engere rondjes draait, geraak je vroeg of laat ontgoochelingsrijk verstrikt en zuurstofarm verstikt.

Daarom ben ik zo dankbaar voor de nieuwe manier van stilstaan om anders te bewegen die mij gevonden heeft. Dat stelt me namelijk in staat om met rustige vastheid vensters te creëren, de deur op een kier te houden of zelfs een volledige gevel open te klappen en mijn longen helemaal open te zetten. Lees volledige tekst Dag twijfel

Een Unizo-rapport meldt dat kmo-werkgevers een burn-out riskeren door een nijpend personeelstekort. 42% heeft al minstens één lopende vacature zonder gevolg stopgezet omdat er toch geen geschikte kandidaten reageren en 84% ervaart grote problemen bij het vinden van extra personeel. Het zorgt voor nog meer druk op onderbezette teams en uiteindelijk ook op de werkgever zelf. Is dit het voelbare domino-effect dat niet enkel bij kmo’s maar ook grote ondernemingen en overheid de geesten doet rijpen om de koe grondig bij de horens te vatten? Lees volledige tekst Jenga

Op de Dag van Moeder wandelen de jongste en ik binnen bij mijn ouders. Aangezien mijn heup nog aan het knagen is, ben ik niet op de fiets of in hardloopschoenen aan het genieten en maken we van dat moment gebruik om ’s ochtends al langs te gaan. We gniffelen wat en proberen zoals de voorbije jaren ongemerkt een aantal bloempotten onder het terras te hangen. Terwijl we elkaar guitigsnuitend aankijken horen we dat de oudjes ons al doorhebben, want onze namen en het woord ‘bloemen’ weerklinken vanuit de keuken. Na een korte wandeling doorheen de tuin tot aan de vijver, nestelen we ons in de sofa.

De Zevende Dag op de achtergrond. Na een aantal minuten krijg ik het meer op mijn heupen dan al het geval was, figuurlijk dan. Het gespreksonderwerp is ‘Werk en burn-out’. Lees volledige tekst Regendans

Ik geef grif toe dat het ook voor mij soms makkelijker gezegd is dan gedaan om in bepaalde situaties mindful te reageren. Bijvoorbeeld wanneer je al maanden relatief vlot met bijzonder veel goesting mooie afstanden hardloopt, tijdens individuele ritten langs het kanaal het tempo er meer dan ooit inhoudt of stevig kopwerk voor je makkers kunt verrichten en dan plots een halt toegeroepen wordt door je lichaam dat het op zijn heupen krijgt van je naar jouw gevoel gezonde ambitie. Of bijvoorbeeld wanneer je merkt hoe moeilijk het is om de perceptie van een ander bij te sturen wanneer die niet of nauwelijks de gesloten hoek van zijn eigen waarheid openstelt. Lees volledige tekst Objectiveren

Goed nieuws. Ik hoor op de radio dat onze minister van Volksgezondheid een bezoek aan de diëtist gratis wil maken voor kinderen met obesitas. Maar liefst 75.000 kinderen tussen 6 en 17 zouden jaarlijks in aanmerking komen voor een traject van twee jaar en 10 raadplegingen. De terugbetaling is de eerste stap. Op termijn wil ze een volledige terugbetaling voor jongeren met overgewicht. Het is een manier om zwaarlijvigheidsproblemen en een verhoogd risico op hart- en vaatziekten op latere leeftijd in de kiem te smoren.

Ik vind het echt goed nieuws, begrijp me niet verkeerd, maar heb toch een vleugje gevoel van verschillende maten en gewichten. Want een hart kan nog op andere manieren ferm pijn doen. Is overgewicht met andere woorden erger dan mentale obesitas? Lees volledige tekst Verstopperij

Ik heb jouw advies nodig. In juni is het drie jaar geleden dat Wake-up Call verscheen. Woorden schieten tekort om uit te drukken wat dat boekje met de slak op de cover voor mij betekent en wat het allemaal, soms onverwacht, in beweging gezet heeft. Mede dankzij jullie warme reacties is mijn pen nooit meer stilgevallen en ik krijg regelmatig de vraag wanneer het tweede boek eraan komt. Conceptueel heb ik al even voor ogen hoe ik het wil invullen, namelijk korte stukjes rond mindfulness, burn-out en hoogsensitiviteit zoals jullie die van mij kennen, afgewisseld met beelden en quotes. Er is zelfs al een titel, maar die verklap ik lekker niet. De voorbije maanden rijpte de idee om dat in eigen beheer te doen, dus om het zelf uit te geven en te verspreiden. Vooraleer er aan verzending gedacht kan worden, moet het uiteraard eerst geproduceerd worden en dan rijst er één belangrijke vraag: op papier en/of digitaal. Neem je één minuut de tijd om jouw voorkeur te geven?
Je kan de poll hier invullen

“Wie durft van zichzelf te zeggen dat hij of zij goed in iets is?” Als ik tijdens lezingen die vraag stel, gaan er slechts een aantal schuchtere handen de hoogte in. De lucht wordt flink wat vingerrijker na de vraag of anderen al tegen hen gezegd hebben dat ze goed zijn in iets. Vanwaar dat verschil? Waarom beschouw je iets waarin je goed bent als doodnormaal en kijk je vol bewondering je ogen uit bij wat iemand anders kan. Voor elk klopje op diens schouder geef je jezelf een tikje tegen de wang voor iets wat jij niet kunt. Je kwaliteiten niet naar waarde schatten en focussen op wat je niet kunt zijn de belangrijkste vertragers van zelfvertrouwen. Het vergroot je (faal)angst. Je durft steeds minder. Het is een versneller van stilvallen na verloop van tijd. De ontbrander van een verbrandingsproces. Lees volledige tekst Kasseimild