Gedichtendag

Eén van de kippen heeft ons vanochtend nog bedankt voor het lekkere eten dat ze gisteren kregen. Waarvoor wij hen dan weer belonen met vers water, graantjes uit de zak en restjes uit de keuken. Op deze gedichtendag kon er voor hen zelfs lachend een motto af toen ik hun hok verliet en weer naar binnen ging om een omelet met tomaten te eten: an egg a day keeps the butcher away. Ach, we zouden het nooit over ons hart krijgen om ze een kakelkopje kleiner te maken. Als we mild zijn voor onszelf, mag dat ook voor die gevleugelden die nauwelijks kunnen vliegen.

Gedichtendag dus… Daarom, nu de duisternis gevallen is en de kippen richting stok getrokken zijn om tot morgen te zwijgen en hopelijk wat eigeel en -wit van voldoende kalk te voorzien, een kleine ode aan de kracht van de stilte, waaruit je kunt afleiden hoe ik mijn eitje het liefst heb:

Stilte

ze riep mij
fluisterend
bij haar
wijsheid
en rust
vond ik
adem

ze wekte mij
opnieuw
wakker
durfde ik
eindelijk
zacht
zijn

(Foto – Een buizerd die in stilte over onze kippenweide glijdt, zonder hen een pluim te krenken, om wat verder in een boom tot rust te komen.)