Zo bij het vallen van de avond toch nog even een paar letters op een rij voor Gedichtendag. Beschouw het als een poging om mijn tweede boek in vier strofes te ballen, zowel wat inhoud betreft als de reden waarom ik het geschreven heb. De foto eronder dateert van een tijd geleden, toen ik een mooie steen bij het strand van Vlissingen vond en verslakt heb. Het zeewater heeft mijn sporen al lang uitgewist, terwijl ik het warme gevoel van dat kleine, spontane gelukje bij zonsondergang ben blijven koesteren. Soms wordt het licht pas duidelijk als het wat donkerder is.
Gebeten
in scheurtjes van het leven
schuilen hoop en licht
sta stil en voel betekenis
van hoe het leven je ontmoet
als je jezelf tegenkomt
ontdek kleine gelukjes
als een weg naar zin
en zin in die weg
gebeten
door het leven
Waar je werkelijk ademt 
Dat vat het goed samen denk ik, hoewel ik nog maar een blz of 10 ver ben. Heel mooi boek, dito woorden. Om heel langzaam af en toe een hapje van te nemen zodat er nog lang wat over blijft 🙂
LikeGeliked door 1 persoon
Prachtig verwoord!!! Heb direct een begin voor een avond : ‘hoe verder na verlieservaring.’ 👍👍👍
LikeGeliked door 1 persoon
Tommy, bedankt voor dit mooie gedicht.
Zeer herkenbaar in mijn levensloop…
Vele scheurtjes en vaak mezelf tegengekomen
en toch… nog zin-vol, hoop en licht…
door vele kleine gelukjes !
LikeGeliked door 2 people
Leuk
LikeGeliked door 2 people
Prachtig gedichtje!
LikeGeliked door 2 people